Chapter 12: Friends
Napatingin ako kay Vice na nakangiti sa akin. I gave him a cold stare at umusog pa. Ewan ko ba, ayokong lumapit sakanya. Awkward? Ewaaaan.
"Uuwi ka na ba Vhong?" Tanong ko. Pasimple rin akong umusog sa gilid para di makatabi si Vice. Nakita kong tumingin sa side mirror si Vhong upang makipag usap sa akin.
"Uhm, yes? Bakit?" Sagot nito. Napa grin ako sa naisip ko. "Pwede bumisita ako sa inyo? Sige na bruh!" I pouted my lips once at nakita kong sumulyap si Vhong sa side mirror, he started to drive na kasi. "Please." I mouthed. Umirap naman sya ng pabiro which made both of us chuckle.
"Sige na nga. eh, H-how about Vice?" Napatingin ako kay Vice, he's looking-- eh, staring at me.. tinaas ko ang kilay ko to hear his answer. "Gora lang ako lagi," Plain na sagot nito. Ngumiti siya sa amin pero di ko ito binalik sa kanya. He don't deserve. Err.
After a not-so-long byahe ay nakarating na kami. Excited akong bumaba. Months na simula nung makadalaw ako dito, sobrang busy ko kasi at di ko sila madalaw. Dito ako minsan tumatambay kapag wala akong magawa at gusto kong ma good mood. By seeing Tita'a face and eating her special cookies, ugh, heaven.
Deretso akong pumasok sa loob. This place is like my home and I miss this so much. "Tita?" Tawag ko. Surprise visit kasi 'to, hindi ako tumawag kay Tita eh.
Umupo ako sa couch, inaantay sila Vhong. Pero mukhang nag-uusap pa sila kaya tumayo ako papuntang kusina, this is our favorite place. Kitchen! I looked around, and there, I saw her! Dahan dahan akong lumapit sa babaeng nakaupo sa may labas at nagkakape, pero yung kape, nasa gilid na so free akong gulatin sya.
"Tita!" I shouted.
"Omg! Anak!" She spread her arms for a hug so I did too. I miss her so much, parang nanay ko na rin 'to dahil kay Vhongskie.
"Kamusta ka na po? Ang tagal ko nang hindi nakadalaw, ah?" We're starting to walk para makapunta sa living room. Nasabi ko rin kasing may kasama ako but I didn't mentioned Vice.
"I'm okay, but I'm happy because you finally remembered me." Nagpapacute si Tita! Aluh!
"That's not true! Busy lang ako palagi, sorry na hehehe..." I'm trying to be cute din.
"That's okay....owww, is that Vice?" Tumingin sya sa akin sa mata, I nodded. Nakakatakot naman 'to si Tita.
"JM!" Walang bakas ng galit na sabi nya. Galit na galit siya noon kay Vice sa pang iiwan ginawa sa akin, but I'll admit na sobrang immature pa namin noon. Kaya siguro hindi masyadong nag work out ang relationship namin. But I really do love him so much, dati. Yeah, dati.
Vice hugged Tita and I can see their happiness in their eyes. They actually miss each other. "Kamusta ka na JM?" Yeah, yun yung pangalan nya dati, ako pa nga nagbigay. Nasanay lang siguro si Tita. "I'm okay and happy, how 'bout you po Tita? I missed you so much." They broke their hug and smiled. I smiled too.
"I'm good. I missed you too. So are you two back now?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. What now?
"Nope."
"No, Tita, sinamahan ko lang sila ni Vhong."
"Ohhh, sorry. So friends na kayo?"
Napatingin kami sa isa't isa. Are we really friends? Nope...I guess hindi pa.
"Nope?" Patanong na saad ni Vice.
"Nope." I assured.
"Oh, haha, sorry again. I'll bake cookies muna, dyan muna kayo."
"Do you want help, tita?" Sabi ko. Umiling naman sya, "Walang magagawa ang pagiging bitter nyo sa isa't isa, give yourself a chance, kahit friends lang." bulong niya but it's enough para marinig ni Vice. Ngumiti ako, I loss words.
Tuluyan na syang pumunta sa kusina. Naiwan naman kami dito ni Vice. This is really awkward. "Uhm? Si Vhong?" I broke the silence.
"Sa taas." Sagot nya. Akmang pupunta na ako dun kaso... "Huwag daw sya istorbohin." Dugtong nito, bumalik ako sa pagkakaupo sa couch, resting my head on the wall behind me. Nasa tabi ko naman sya, alam kong nakatingin sya sa akin. "Bakit ka sumama sa akin?" I asked without looking at him.
"Gusto ko rin naman, gurl. Ang boring kasi sa office house natin." He sighed. "Nandito rin ako para humingi ng..."
"Ng? Pera? Yaman yaman mo, eh." I seriously joked. He slightly chuckled. "Kuripot ka pa rin talaga." I shook my head.
"Thank you. Sa kagabi, thank you for taking care of me." I automatically looked at him. Am I dreaming? Vice Ganda is thanking me? This is a miracle.
"Oh bakit ganyan ka makatingin? I'm serious," Nag pout pa ang loko. Tumingin ako sa mata nya, yeah, I can see sincerity. "Wala yun. Isipin mo nalang na hindi nangyari. You're welcome." I smiled din sakanya.
Tumahimik ulit ang paligid. Nakita kong ilang beses sya huminga ng malalim. "I'm sorry. Sorry sa nagawa kong di kaaya aya kagabi. Thank you for bringing Archie din," Again, he sincerly said. Naloloka na ako dito ha. Nananaginip ata ako.
"Totoo ba yan? Ano nakain mo, Vice?" I joked, trying to lessen the awkwardness. Tumango sya and remained serious.
"Okay, forgiven. B-But I didn't asked Archie, ah. It's not me." Bakit ba kasi Archie? Hay nako, sabi ko sakanya huwag sabihin na ako nagpadala sakanya for Vice's medicine. Nako lagot ka talaga saking bakla ka.
"Wag ka, Karylle. Sinabi nya sa akin yun," Natawa ako sa sarili kong pagsisinungaling. Tumango ako at bumelat sya.
"So are we friends?" He asked. Natigilan ako, paulit ulit na nagpplay yung sinabi ni Tita kanina sa amin.
"Walang magagawa ang pagiging bitter nyo sa isa't isa, give yourself a chance, kahit friends lang."
I smiled and offered my right hand to him. Wala nga namang magagawa kung magagalit pa kami sa isa't isa, tanggap ko na rin at nakamove on na ako sa past namin, wala nang masama. And I guess, dun kami nag start so dun rin kami magtatapos, sa pagiging friends.
"Friends. Simulan na rin natin yung project natin, hahaha!"
