الفصل الثامن والعشرون
.................................
حل الصباح على ابطالنا
استيقظت حنين قبل عمر تجهزت وارتدت ملابس سوداء ونوت الذهاب لزيارة معتز قبل ان يستيقظ عمر
ذهبت حنين الى المقابر ودعت لمعتز ادعية المتوفى وهمست لنفسها قائله بصوت كالهمس
حنين:معتز انا اسفه غصب عنى لاقيتنى بتشد ليه غصب عنى لاقيتنى بقرب منه لاقيته صعب عليا لما حكالى اللى مراته عملته فيه لاقيتنى نفسى اعطيه الحنان اللى اتحرم منه لاقيتنى بفرح لما اتكلم معاه معتز انت جتلى فى الرؤيه وقلت لى اسيب قلبى ليه انا لسه مش واثقه من نفسى يامعتز لسه مش عارفه انا عاوزه ايه بالظبط
لسه بتحبيه
قالها عمر من ورائها
حنين بفزع حينما رأت عمر وحازم يقفان وراءها
حنين بخضه:انتوا جيتوا ليه
حازم:عمر اصر انى اجيبه لما عرف انك هنا انا هامشى بقى وانتوا اتكلموا براحتكم
ذهب حازم وحنين وعمر ينظران الى بعضهما البعض
عمر:لسه بتحبيه انا مااتكلمتش معاكى ولا مره عنه واظن مادام اننا نوينا نفتح صفحه جديده لازم نقفل القديمه واعرف كل حاجه
حنين:عمر لو سمحت مش عاوزه اتكلم فى الموضوع ده
عمر:هاتتكلمى ياحنين ده حقى
حنين:طب ممكن نتكلم فى مكان تانى
عمر:اوك
ذهب عمر وحنين الى كافيه يقع على النيل
عمر:اظن ممكن نتكلم دلوقتى
حنين:عاوز تعرف ايه ياعمر
عمر:كل حاجه عن علاقتك بمعتز
بدأت حنين فى سرد قصة حبها مع معتز من بدايتها الى يوم مماته
عمر:انا ايه بالنسبه ليكى
حنين:عمر انا قلت لك اعطينى وقت اعرف انا اجابة السؤال ده وبعد كده اعرفك
عمر:ممكن اعرف علاقتك بمعتز وصلت لايه
حنين:يعنى ايه
عمر:يعنى كان بينكم قصة حب كبيره هل مثلا كان بينكم حاجات من اللى بتحصل بين اى اتنين بيحبوا بعض
حنين وقد اجمر وجهها من كلامه:انت ازاى تفكر كده
عمر:انا مافكرتش انا بسأل
حنين بغضب:معتز عمره مالمسنى عمره ماشاف شعرى عمره مامسك ايدى احنا كنا مخطوبين بس ماكناش كاتبين كتابنا والحاجات دى حرام فى الخطوبه لو انت ماتعرفش
انت اول رجل يشوف شعري او يشوفنى بهدوم بيت
قالت ذلك ثم ولت وجهها عنه
أنت تقرأ
دماء على ثوب الزفاف
Любовные романыلانعلم ماتخبأه لنا اقدارنا ولو علمنا لاختارنا واقعنا قد تكون اسعد اوقات حياتنا ويالسخرية القدر تنقلب وتكون اسوء مامر علينا هو كان حياتى وحبيبى وحب عمرى هو كان قدرى هو كان روحى التى تحيينى هو حب طفولتى وسنين مراهقتى وكان سيكون زوجى مات اليوم بين يد...
