الفصل الثالث والعشرون
.........................................
صعدت حنين بجوار عمر فى المقعد الخلفى موليه وجهها للناحيه الأخرى مستكينه تمام فهى مازالت غاضبه منه من جرأته فى الصباح وأيضا غاضبه لأفعال رنا معه
عمر بهمس فى أذنها:عسل حتى وانتى زعلانه مش هاتكلمينى بقى
حنين:لو سمحت انا مش عاوزه اتكلم فى حاجه دلوقتى
عمر:طب يالا احنا وصلنا اهو
حنين:احنا فين
عمر:انزلى بس وانتى تعرفى
نزلوا سويا من السياره
حنين:ده ايه
عمر:ده الجواهرجى بتاع العيله احسن جواهرجى فى مصر
حنين:واحنا جايين هنا ليه
عمر:جايين عشان نشترى ليكى شبكه
حنين:بس انا مش عاوزه حاجه يالا نمشى
عمر:حنين ده حقك انا كنت هاجيبلك على ذوقى بس خفت ذوقى مش يعجبك لو سمحتى ياحنين اتفضلى مش كل حاجه هاتتعبينى فيها ده حقك
حنين:ماشى
دلفوا سويا لانتقاء الذهب كان المكان يوحى بالعراقه والرقى
عمر:بصى اختارى الاول الدبله دى اهم حاجه
حنين:حاضر
انتقت حنين دبله عريضه جميلة الشكل وكذلك عمر ثم اكملوا مابدأوه كانت حنين تنتقى القطع الرقيقه وكلما انتهت من شئ جلب لها عمر المزيد
حنين:بس كده كتير اوى
عمر:مافيش حاجه تغلى عليكى ياملكة قلبى
حنين بخجل:كده خلصنا ولا لسه
عمر:اه النهارده خلصنا بس بكره هاننزل نشترى حاجات تانيه
حنين:لو سمحت والله انا مش عاوزه اى حاجه كفايه كده متشكره والله
عمر:متشكره ايه ياحنين يالا ياحنين نروح قال متشكره قال
توجهوا الى بيتهم كانت فيلا صغيره بها حديقه مزروع بها اصناف كثيره من الورود
عمر:ياريت تكون الفيلا عجبتك
حنين:كويسه
عمر:ماتزعليش منى انا اسف
حنين:ياريت تعرفنى اوضتى فين عشان تعبانه وعاوزه استريح
عمر:ماشى انا هاسيبك براحتك لما تهدى وبعدين نتكلم
حنين:ياريت بجد تعمل كده من غير ماتضغط عليا فى الكلام لو سمحت
ذهبت حنين الى الغرفه التى سوف تقطن بها بمساعدة عمر ونوت على معامله جديده معه وهى الاقتصار عنه فى كل شئ لان تصرفاته الجريئه تربكها بحق
أنت تقرأ
دماء على ثوب الزفاف
Romanceلانعلم ماتخبأه لنا اقدارنا ولو علمنا لاختارنا واقعنا قد تكون اسعد اوقات حياتنا ويالسخرية القدر تنقلب وتكون اسوء مامر علينا هو كان حياتى وحبيبى وحب عمرى هو كان قدرى هو كان روحى التى تحيينى هو حب طفولتى وسنين مراهقتى وكان سيكون زوجى مات اليوم بين يد...
