الفصل الرابع والعشرون
............................
فى صباح اليوم التالى
فى فيلا البنهاوى
سوزى:بقولك ايه يابودى ماتقول لعمر وحنين يجوا يقعدوا معانا يومين
محمد:اشمعنا يعنى
سوزى :اهو نتعرف على حنين مراته مالحقتش اتعرف عليها
محمد:هو مسافر المنصوره بكره مازن صاحبه هايخطب من هناك وهو رايح هو ومراته معاه
سوزى:ومازن كمان هايخط دى شوطه بقى
محمد:على فكره عروسة مازن صاحبة حنين
سوزى:دا مازن وعمر بقى عملوا اشتراك فى المنصوره
محمد:على فكره بنات المنصوره حلوين معظمهم وجمال
سوزى :وانت عارف منين بقى كنت جربت
شرد محمد قليلا :لا وانا هاعرف منين انا عمرى مارحت المنصوره اصلا
سوزى:طب كلمه بقى يابودى
محمد:طب لما يرجعوا طيب
سوزى وهى تلعب بخصلات شعره:عشان خاطرى يابودى عشان وهما راجعين من المنصوره ينزلوا علينا هنا
محمد :امرى لله ياسوزى
هاتف محمد عمر ولكن عمر قال لوالده ان يؤجل تلك الزياره حتى عودتهم من المنصوره
محمد:قال لما يرجعوا من المنصوره
سوزى:يعنى وافق على المبدأ
محمد:اه بس مش هاينزلوا علينا هايروحوا بيتهم يستريحوا ويبقوا يجوا براحتهم
سوزى:اوك
...........................
فى بيت عمر
كانت حنين تقرأكتاب فى حديقة المنزل قاطع خلوتها عمر
عمر:صباح الخير ياحنين
حنين:صباح النور
عمر:حنين بابا عاوزنا نروح هناك يومين بيقول مالحقش يتعرف عليكى وانا وافقت عندك مشكله
حنين:لا أبدا هو والدك وله حق عليك
عمر:ربنا يخليكى ليا ياحبيبتى
حنين:وهانروح امته
عمر:لما نرجع من المنصوره ان شاء الله انا هاروح الشغل دلوقتى اخلص ورق ممكن اتأخر شويه لان عندنا شغل كتير
حنين:ربنا معاك وييسرلك الاحوال
عمر:أحلى دعوه سمعتها ربنا يخليكى ليا
حنين:امشى بقى هتتأخر على شغلك
عمر:حاضر ياباشا
ابتسمت له حنين وبادلها عمر بابتسامه عذبه
أنت تقرأ
دماء على ثوب الزفاف
Roman d'amourلانعلم ماتخبأه لنا اقدارنا ولو علمنا لاختارنا واقعنا قد تكون اسعد اوقات حياتنا ويالسخرية القدر تنقلب وتكون اسوء مامر علينا هو كان حياتى وحبيبى وحب عمرى هو كان قدرى هو كان روحى التى تحيينى هو حب طفولتى وسنين مراهقتى وكان سيكون زوجى مات اليوم بين يد...
