Kidnapped by My Idiot Mate

• Liv •

Hij duwt me zachtjes tegen de muur aan terwijl ik hevig tegen stribbel.

" rustig maar , alles komt goed, ik ga je geen pijn doen "

Ik schud stevig mijn hoofd heen en weer.

" hulp nodig ? "

Ik verplaats mijn aandacht naar zijn bruin haarkleurige vriend. Die vlak achter hem staat.

" nee, ik wil het eerst zonder proberen "

Terwijl hun in gesprek zijn stop ik langzaam mijn rechterhand in mijn jaszak waar ik een zakmes in heb zitten.

Ik haal langzaam mijn hand met het mes samen uit mijn zak en ik klap hem achter mijn rug uit.

" ik ga mijn hand van je mond afhalen , als je beloofd om niet te schreeuwen "

Ik knik zachtjes.

Zijn hand schuift langzaam van mijn mond af en hij legt hem om mijn middel heen.

" zie je , dit gaat goed " ik weet niet of hij het tegen mij of zijn vriend heeft. Maar dat boeit me ook niks, het enige wat me boeit is vrijkomen uit de armen van deze vreemde.

" kijk ik wil dat je j- " hij stopt midden in zijn zin als ik mijn zakmes met een ruk in zijn maag steek.

Ik duw hem van me af en ik ren snel het steegje uit, op weg naar mijn huis.

Ik hoor geen voetstappen, dat is een goed teken . Net als ik het trapje naar mijn voordeur op wil lopen word ik getackeld.

Deze keer zie ik geen blauwe ogen, maar donkerbruine.

Zijn vriend trekt me ruig omhoog en hij legt zijn hand over mijn mond heen terwijl hij me meetrekt naar de andere kant van de straat, daar is een stuk bos.

Hij is te sterk en veel kan ik niet tegen hem doen.

We lopen of beter ik word mee het bos in gesleepd.

Aan het einde van het bospad staat hij te wachten. En hij kijkt niet zo blij

Hij heeft een rode vlek op zijn witte t-shirt maar volgensmij heeft hij er niet heel veel last van.

Als we bij hem zijn word de hand van mijn mond afgehaald.

Mijn armen worden stevig vast gehouden door zijn vriend .

Ik zou kunnen schreeuwen , maar zijn boze blik weerhoud me er van.

" vind je dit soms leuk ? " zegt hij terwijl hij naar zijn rode shirt wijst.

Ik schud trillend mij hoofd.

" het had aardig gekund , maar je hebt het voor jezelf verziekt "

Hij haalt een stuk touw uit zijn zak en hij neemt mij over van zijn vriend.

" w-wat wil j-je van me ?" Vraag ik met een trillende stem terwijl hij mijn polsen hardhandig samenbindt.

" dat zul je vanzelf wel zien " antwoord hij zonder een stukje emotie. Hij is zeker boos van het weglopen , en van de wond.

Hij laat zijn hand strelend over mijn nek heen gaan.

Ik wil een stap achteruit zetten maar zijn arm om mijn middel laat dat niet toe

Hij plaats een hand onder mijn kin en tilt mijn hoofd zachtjes op. Ik vermijd zijn blik

" we gaan zo een stukje rijden en ik wil dat je je mond houd , begrepen
? "

Ik schud trillend mij hoofd. En ik kijk hem recht in zijn ogen, iets wat ik beter niet had kunnen doen.

Want door die rode iris besefte ik opeens wat er tegenover me stond.

Volgensmij heb ik nog nooit zo hard geschreeuwd.

" Gale ! " bulderd de vampier

Zijn vriend staat binnen no-time voor me en grijpt mijn gezicht vast.

" je bent stil "

Ik kijk naar zijn pupil die van grootte veranderd.

Dit is precies het zelfde als wat die andere vampier toen ook bij mij deed, een of andere hypnose.

Maar het werkt wel, ik kan niet praten, het lijkt wel alsof mijn stem banden deze keer een eigen wil hebben gekregen.

" gelukkig, hopelijk heeft niemand haar gehoord " zucht de jongen die Gale heet?

" ik ga de auto halen " zegt hij daarna en in een flits is hij weg.

De jongen die me nog steeds vasthoudt duwt me zachtjes vooruit.

De tranen lopen inmiddels over mijn wangen , wat gaat er gebeuren?

" als we thuis zijn ga ik je alles rustig uitleggen, ik ga je ook geen pijn doen zolang als je luistert " zegt hij, laatste paar woorden een beetje dreigend.

Als we aan de andere kant van het bos uitkomen staat er een zwarte auto klaar met geblindeerde ramen.

Hij trekt me mee de auto in. In de auto doet hij mijn riem om en sluit daarna de deur, die natuurlijk op kinderslot gaat.

" hier " ik kijk op als de bestuurder iets aan de zwart harige jongen geeft waar ik de naam nog steeds niet van weet.

Als ik goed kijk zie ik dat het een blinddoek is.

Ik schud mijn hoofd stevig heen en weer terwijl ik hem aankijk.

" het spijt me maar we kunnen niet riskeren dat je weet waar we je naartoe brengen "

Daarna pakken zijn grote handen mijn hoofd vast en knoopt hij de blinddoek vast.

Ik kan er niks aan doen aangezien mijn handen nog steeds voor me vastgebonden zitten.

Fijn, ik word dus een ontvoerd.
En dat ook nog eens door een vampier, maar toch brengt die gedachte me geen angst aan.

Hey lieve lezers, ik hoop dat jullie dit deel leuk vonden. Laat het weten.

Ik sta trouwens 12e in vampier , ben er super blij mee. Dus iedereen bedankt 🎀

X Candie