Kidnapped by My Idiot Mate

• Liv •

Ik kom met een ruk overeind terwijl ik naar mijn nek grijp en geschrikt adem haal.

Ik had het idee alsof ik geen lucht kreeg. Alsof alle lucht uit mijn lichaam was.

Gelukkig gaat dat benauwde gevoel langzaam weg.

Ik ben oke toch ?

Waarom voel ik me dan toch zo anders ?

Wat is er gebeurt?
Waar ben ik überhaupt?

Ik schrik op als er een vreemde jongen gehaast de kamer inloopt.

Als ik naar hem kijk , ben ik verdronken in zijn hemelse blauwe ogen.

" godzijdank, je bent wakker " zucht hij.

" wie ben jij ? " vraag ik met een trillende stem.

Kijk al heeft hij mooie ogen, dat betekent niet dat ik hem meteen vertouw .

" liv , geen tijd voor spelletjes " gromt de jongen.

" h- hoe weet je mijn naam ? " vraag ik terwijl ik van het bed af ga en voor hem ga staan.

" liv, ik ben het Jaxon. "

" Jaxon? " vraag ik terwijl ik hem twijfelend aankijk.

" oke, dit is niet goed " zegt Jaxon(?) zachtjes.

" wat is niet goed? Wat is er gebeurt? waar ben ik ? "

" ik moet je veel uitleggen. "

" ga je mee naar beneden , dan kan ik je alles rustig vertellen en dan kan je ook mijn vriend zien. " zegt hij terwijl hij zijn hand naar me uitsteekt.

Wantrouwend leg ik toch mijn hand op de zijne , dat levert allemaal tintelingen op.

Ik kijk hem daarom geschokt aan en het enige wat hij doet is me een glimlach geven, voordat we naar beneden lopen.

Wacht eens even, wat heb ik al die jaren dat ik leef gedaan ? Ik kan me namelijk niks herinneren.

Alleen mijn naam : Liv

*

Ik zit op de bank in de woonkamer terwijl jaxon en zijn vriend die zichzelf voorstelde als Gale praten in de keuken.

Wat is er allemaal aan de hand ?

Ben ik op mijn hoofd gevallen ? En weet ik daarom niks meer ? Dat is wel iets voor mij om te doen, denk ik ?

" oke....... "

Zegt jaxon terwijl hij de kamer inloopt.

" wat weet je nog ? "

" eerlijk gezegd , niks. Ik werd wakker met een benauwd gevoel , het gevoel alsof ik geen lucht kreeg maar dat was zo weg. Verder weet ik dat ik liv heet, weet ik jullie namen -" zeg ik terwijl ik naar jaxon knik en naar gale die inmiddels ook de kamer is binnengekomen.

" en verder is alles een raadsel en ik zou het heel erg fijn  vinden als jullie me wat uitleg geven " zeg ik met smekende ogen.

" oke , kort samengevat, je bent een transformerende vampier en je moet bloed drinken om te overleven " zegt jax in een rap tempo ( wacht noemde ik heb nou jax in mijn hoofd? )

" jaxon ! Het had wel ietsjes anders gekunt " zegt gale terwijl hij zijn hoofd heen en weer schut.

" v-vampier ? " vraag ik.

" ja, wij zijn ook vampieren, geloof me het klinkt slechter dan het eigenlijk is " zegt Gale.

Oke , ze zijn echt compleet gestoord.

" wat doe ik hier ? Wat zijn jullie van mij? "

" je woont hier , je bent mijn mate "

" mate ? " vraag ik terwijl ik jaxon aankijk

" ja , mijn mate, mijn ware liefde , we zijn voorbestemd " zegt hij terwijl hij naast me komt zitten en mijn handen vast pakt. 

Als ik in zijn ogen kijk kan ik je vertellen dat hij niet liegt. Hij spreekt de levens echte waarheid

" oke...... " zeg ik terwijl ik in mijn geheugen graaf naar een beetje herkenning.

" je neemt dat vampier gedoe trouwens ligt op " zegt gale.

Als antwoord geef ik hem een lichte glimlach

Geloof me dat doe ik niet , ik ben er zeker van dat ze compleet gestoord zijn. Ondanks dat jaxon niet liegt over dat zogenaamde mate gedoe.

Het beste wat ik op dit moment kan doen is doen alsof alles oke is en het spelletje mee spelen.

Oke en ik geef toe misschien geloof ik dit alles ook wel , geen flauw idee waarom maar toch doet dat achterlijke brein van mij het.

Hey lieve lezers, hier is dan eindelijk het hoofdstuk waar jullie  lang , te lang op hebben moeten wachten.

Ik heb gewoon veel moeite gehad met dit hoofdstuk en ik ben nog steeds niet helemaal tevreden , maar ik heb het al zo vaak over nieuw geschreven dat ik maar dacht weet je wat ik publiceer het wel gewoon.

Hopelijk vonden jullie het toch wel een leuk hoofdstuk.

X Candie