My cold-one murderer

Zeno

Ola Peoplzzzzz

dit is het tweede soort van hoofdstuk. ik heb het er zo'n beetje meteen bij gedaan.

WEER METEEN LEZEN EN NIET OVERSLAAN::

Zeno Sheridan is een stoere jongen en zeer rechtvaardig. hij houd zich aan de regels, zolang hij ze goed vind. hij is de beste vriend van Melody en samen zijn ze heel close. Zeno is rustig, maar kan zeer boos worden als je iets zegt wat hem niet haan staat. Zeno heeft heel donker blond haar en prachtige cremé achtige ogen.

veel lees plezier xxx just me XD

**********

Zeno

Ik keek hoe Hero en Sue samen de aula uit liepen. Hoe kon ze nou zo stom zijn, wist ze dan niet dat ze zo alle aandacht naar zich toe trok. Hero knikte nog een keer naar me, hij begreep me, hij begreep de situatie. Sue deed dat totaal niet.

Vanaf het begin was ik het al niet met dit plan eens. Mijn vermoedde is nu bevestigd. Uitwisselingsstudenten vind ik niet erg, maar die hoef ik ook niet in de gaten te houden. Deze wel, maar dat komt omdat ze niet normaal zijn. Sue heeft zonet laten zien dat ze veel sterker en sneller is dan iedere gek in deze klas. Niemand kan dat behalve haar soort en het was dom van haar om dat prijs te geven. Nu kon ik weer een smoes verzinnen om tegen iedereen te verklaren wat er zonet was gebeurt. Ik bereidde me al voor op tientallen vragen: “hoe kan dat? “dat lijkt haast onmenselijk, hoe deed ze dat?”. Moet ik dat gewoon eerlijk gaan zeggen dat Sue en de rest van de uitwisselingsstudenten geen mensen zijn? Vergeet het maar. Na school ga ik wel naar de directeur om hem te vertellen wat er was gebeurt. Hij mag hier een verklaring voor geven, ik ben er om mensen zoals Sue onder controle te houden, niet om hun rommel op te ruimen.

‘Wat zei je tegen Sue?’ Melody stond voor me en wachtte tot ik mee zou lopen.

‘Niet veel. Gewoon dat ze had kunnen vallen.’

‘Je leek nogal boos op haar.’

‘Klopt, ze sloopt school eigendom.’

‘Sinds wanneer doet jou dat iets.’

‘Sinds vandaag,’ zei ik terwijl ik door de deur liep.

Ik vond het vreselijk om tegen Melody te moeten liegen, maar ik had geen keus. Ze mocht het verleden nog niet weten, het moet stap voor stap naar boven komen, niet in een keer. Dat zei de directeur tegen mij en daarom was het volgens hem zo’n goed idee om de uitwisseling door te laten gaan. Dan zou Melody zich langzaam maar zeker weer kunnen herinneren wat er twee jaar geleden gebeurde en waarom ze niks meer weet. Het stomme aan dit plan is alleen dat iedereen denkt dat we dood zijn. Alleen de uitwisselingsstudenten kunnen ons weer herinneren en weten dat het opgezet spel was. Ze gingen akkoord met het plan en helpen me nu. Zo stom om het op deze manier aan te pakken. Wat heb ik aan deze hulp als iedereen denkt dat we dood zijn? Moeten we, als Melody alles weer weet gewoon in de krant zetten dat we nog leven? Ik dacht het toch van niet!

De volgende les sloeg ik over, ik had geen zin om naar een les te gaan waar ik niks aan had, dus liep ik meteen naar de directeur.

Ik zuchtte een keer voor dat ik op de deur klopte en wachtte op het antwoord.

‘Binnen?’

Ik opende de deur en liep naar binnen. ‘Meneer? Ik heb een mededeling over vanmiddag.’

‘Wat is er?’

‘Weet je wat ik zei over die uitwisselingsstudenten?’

‘Meneer Sheridan, ik heb je al verteld…’

‘Geef gewoon antwoord.’

Hij zuchtte, ‘Oké, je zei dat het niet slim zou zijn om die mensen hier heen te halen.’