My cold-one murderer

Mylon

ola peoplzzzz

hier toch maar weer een nieuw hoofdstuk, ik weet dat ik zei dat ik eerst aan Mistic verder zou typen, maar ik zit te denken om helemaal op nieuw te beginnen. Dus, zolang ik daar nog over twijfel moet je het hier mee doen.

KARAKTER:

Helan: Helan is een meisje dat geniet van het leven. als het jongere zusje van Mylon is dat niet heel moeilijk. Mylon is haar grote voorbeeld en wat hij ook zegt, zei doet het. de  twee hebben een geweldige band. Helan is verder een vrolijk en enthousiast meisje dat zich nooit of ten nimmer zonder gevecht uit het veld laat slaan. Helan is ook het oogappeltje van hun moeder. Ze heeft lange stijle donker blonde haren dat ze vaak in een staart draagt, haar ogen zijn licht bruin met een zwarte rand.

_

in mijn ogen gebeurt er iets ergs in dit hoofdstuk en Mylon is hier bij betrokken. voor dit hoofdstuk geld hetzelfde KAN JE NIET TEGEN MISHANDELING OF MISBRUIK? NIET LEZEN DAN!!!!

please vote, comment or fan.....enjoy!!

xxx just me

*************

Mylon

Ik schoot door het raam en landde op de grond. Ik draaide nog even om en hoorde hoe Danté haar binnen liet. Ik zette mijn tanden strak op elkaar om de geur te negeren. Ze rook zo lekker. Haar bloed was zo zoet, maar toch mocht ik niks doen. Ik mocht haar niet aanraken.

Ik wou tegen de muur aan slaan, maar ik wist dat als ik dat deed, heel het gebouw naar beneden zou komen. Als ik dat liet gebeuren was ik dood voor dat ik het zou weten. Daar zou Zeno wel voor zorgen.

Eigenlijk baalde ik er van dat ik niet naar deze school mocht. Aan de ene kant wou ik er heen om lekker paniek te zaaien en iedereen te laten weten dat vampieren wel degelijk bestaan. Maar aan de andere kant wou ik er heen omdat Danté daar ook was. Ik wist dat ik zonder hem niet naar school zou gaan. En of het volgende semester volgende week nou zou beginnen of niet. Naar school komen doe ik toch niet.

Ik haat school. Je zou denken dat door mijn thuis situatie ik juist weg zou willen naar een veilige omgeving waar je niet tien keer over je schouder moet kijken om er zeker van te zijn dat je niet achtervolgd of aangevallen wordt. Maar zolang ik niet op het internaat zelf zit heeft het ook geen zin. Na school zal mijn moeder dan op me wachten om weer over het volgende probleem te kunnen zeuren en daar zou ik dat alleen maar meer tegen op zien. Nee, zo is het beter. Lekker alleen.

Nu weet ik in ieder geval zeker dat Helan veilig is. Zij mag wel naar het internaat omdat mijn moeder denkt dat ze daar veel sociale contacten kan krijgen. Dat is iets wat ze mij niet gunt en altijd heeft afgenomen. De reden dat ik vrienden heb is doordat ik regelmatig naar de club en soms naar school ga als mijn moeder onder schooltijd ook thuis is.

Ik heb een hard leven, maar dat heb ik leren accepteren.

Mijn oog viel op een meisje dat langs het grasveld tussen de bomen liep. Ze bukte iedere keer en trok dat een bloem uit de grond. Ze had lichte rode haren. Ze neuriede een liedje dat ik niet kende, maar ik vond het wel mooi. Ze was vrolijk, dat was duidelijk.

Ik liep naar haar toe en hield mijn neus in de lucht. De wind stond de andere kant op, dus het was moeilijk haar geur op te pikken.

Hebbes, eindelijk. De zoete geur van bloed drong mijn neus binnen terwijl ik diep in ademde. Ik liet de lucht weer langzaam uit mijn lichaam verdwijnen en versnelde mijn pas.

Ik deed alsof ik bang en ten einde raad was terwijl in naar haar toe liep.

‘Mevrouw, mevrouw!’