My cold-one murderer

Mel

Ola peoplzzzz

dit is het vierde soort van hoofdstuk (kan zijn dat ik de tel nu al kwijt begin te raken :$) ook dit heb ik er meteen bij gedaan. nogmaals dit boek is van korte duur, maak er gebruik van zolang het er is.

WEER LEZEN VOOR VERDER GAAN::

Mel is de vriendin van Mylon. Ze trekt veel met hem op ook al is hun liefde verboden. meer kan ik niet over haar vertellen.

(de hoofdstukken vanuit het oogpunt van Mel zijn moeilijk te begrijpen, maar ik verzeker je dat het uiteindelijk duidelijk wordt. je zal zien dat de karakters niet meer leven zoals verteld word in dit hoofdstuk. hoe dat komt moet je zelf maar uitvinden)

Veel lees plezier xxx Just me XD

********

Mel

Ik zat rustig op de stoel waar mevrouw me op had gezet. Hier zou ik wel even zitten zoals altijd. Deze stoel was gewoon gevreesd, niet omdat je geslagen zou worden, maar omdat je er vaak een heel uur op stil moest zitten. Dat kan zwaar worden.

Ik keek om me heen, de kamer was klein en helemaal leeg. Het was zelden dat de kamer helemaal vol stond, dat komt omdat mevrouw er altijd voor zorgt dat de leerlingen al op een missie zijn. Heel slim van haar. De kamer had een kille uitstraling. Even liep er een rilling over mijn rug die me afschrok.

‘Niet aan denken,’ dacht ik.

Gelukkig, het is een wonder, maar na maarliefst een half uur komt ze dan toch naar buiten.

‘Veertien jaar toch? Je verjaardag.’

‘Ja mevrouw. Ik kom voor een nieuwe missie.’

‘Maar meisje, je bent net klaar met de ander.’

‘Weet ik.’ Het was standaard dat ze dat zei. Ik moest wachten- zij komt naar buiten en doet veel veel veel te aardig- ik vraag om een missie- zij wijst braaf af- ik smeek verder en krijg mijn zin.

‘Dat kan ik niet doen.’ Zie je ik heb weer gelijk. Mevrouw had een fake bezorgde uitdrukking op haar gezicht, ik werd er ziek van.

‘Maar mevrouw, ik wil dat graag, mag dat please…’

‘Goed, kom maar even binnen.’

Yes, ik win…alweer. Ik volgde mevrouw de kamer in waar twee stoelen stonden voor haar marmeren bureau. Een was er al bezet door Zeno natuurlijk. Hij mocht altijd meteen door lopen, al zou de hele kamer vol zitten, hij mag er wel in. Waarom haat mevrouw me zo?

‘Hé schat!’ Zeno glimlacht naar me en wenkte dat ik naast hem moest komen zitten. Waar anders?

‘Zeno wil ook een missie, maar deze is niet al te makkelijk. Als je het leuk vind kun je er deel aan nemen, maar het is je eigen keus.’

‘Ja mevrouw, dat is goed. Waar gaat de missie over?’

‘Er is een vampier genaamd Mike die zich op dit moment niet aan de regels houdt ik wil dat jullie hem doden.’

‘Mike is de vriend van Destiny, wat heeft hij mis gedaan?’

‘Dat is informatie die je niet mag vragen Mel, het is strikt geheim.’

‘Ja mevrouw.’

‘Toch wil ik het wel weten. Het is namelijk van belang dat we weten waar we aan toe zijn. Onderzoek is altijd van belang en het kan geen kwaad als ik alles even door neem.’ Zeno keek van mij naar mevrouw en zette mijn woorden kracht bij. Hij hielp me altijd als er iets was, daar kon ik van op aan. Ik keek even naar hem en liep mijn blik op hem vallen. Hij keek serieus en formeel. Normaal was hij niet zo. Hij was een partie ganger, maar het werk nam de laatste tijd veel van ons over. We konden geen sociaal leven onderhouden en ook de missies uitvoeren. Het was kiezen, maar beide was niet mogelijk. Daar baalde ik van, maar ik hield van mijn werk en deed het met liefde.