My cold-one murderer

zeno

hey hey peoplzzzzzzzzz

zo hey di is lang geleden, maar ik heb een druk leven hoor (liza.. liza.. liza.. feest.. liza.. liza) nou ja, hier is weer een nieuw deel van My cold-one murderer. 

jullie weten dat Melody er niet achter is gekomen dat ze een vampier hebben. ondertussen is er ook veel met Mylon gebeurt. ik neem aan dat jullie wel door hebben dat dit boek vol raatsels en problemen komt te zitten (doet et nu al maar word erger)

in ieder geval veel lees plezier xxx just me

*******

Zeno

Hoe moest ik hier nou op reageren. Melody vroeg me waarom ik zo lang tegen haar loog. Hier had ik me niet op voorbereid. Hoe moest ik weten dat ze dit zou vragen.

‘Ik ehh… ik weet niet. Ze zeiden dan dat dat beter voor je zou zijn. Schat, ben niet boos op me.’

‘Ik ben ook niet boos op je. Ik vroeg het me gewoon af, maar waarom zou dat beter voor me zijn?’

‘Als jij je geheugen in een keer terug zou krijgen, dan zou dat problemen kunnen veroorzaken. Daarom.’

‘Dat snap ik.’

Danté keek naar het raam en stak zijn neus in de lucht. Hij sperde zijn ogen wijd open en keek me geschrokken aan.

‘Wat is er?’ vroeg ik.

‘Bloed,’ bracht hij moeizaam uit.

‘Wat, ik ruik niks,’ zei Melody.

‘Dat komt nog wel,’ zei ik terwijl ik achter Danté aan het raam uit kroop.

Danté volgde zijn neus en liep naar het bos aan de rand van het grasveld.

Melody rende langs me af naar een boeket van bloemen dat naast een boom op de grond lach. ‘Deze zijn mooi,’ zei ze niks vermoedend.

Danté stond weer op en liep verder weg. ‘Hier zijn ze de bossen in gegaan.’

‘Ze?’

‘Ja, ik ruik meerdere geuren. Ik ken er een van, maar ik kan het niet thuis brengen.’

Ik liep verder en keek om me heen. Door de vele bloemen op de grond was het moeilijk te zien of er iets of iemand lach. Tot dat ik bijna over de been van iemand struikelde.

‘Melody, je moet…’

Melody hield haar handen voor haar mond en keek geschrokken naar het lichaam. Er liepen tranen over haar wangen. ‘Macina.’

Ik draaide me om en keek naar het meisje dat dood op de grond lag. Ik hurkte naast Danté neer, en legde mijn hand in haar nek. Haar haren vielen weg en de beet van een vampier werd zichtbaar.

Danté keek me aan en ik knikte. We wisten allebei wie hier achter zat.

Melody stond er helemaal verslagen bij, ze keek naar het lichaam van haar beste vriendin en de tranen waren niet meer te stoppen.

‘Ik rook…o, sorry. Ik wist niet dat…’ Destiny was aan komen lopen en toen ze Melody zag begon ze met stotteren.

‘Ze weet het.’ Danté was naast me komen staan en keek naar de toestand waar Melody in verkeerde.

‘Ik neem haar wel mee,’ zei Destiny terwijl de haar arm om Melody heen sloeg en haar naar binnen bracht.

‘We weten allebei wie dit heeft gedaan.’ Ik was boos en ik voelde dat als ik die klootzak niet snel te pakken zou krijgen ik echt pissig zou worden.