Blood Castle

5

'Amaryn Langen?' vraagt er een stem als ik aanbel.
'Ja. Ik heb een afspraak met Jenna Olivers, om half vier,' zeg ik. De deur gaat open.
Raar, een ouderwets huis met een moderne deur.

Als ik binnen kom, sluit de deur zich weer vanzelf. De schrijfster Jenna Olivers loopt van de keuken naar de woonkamer met een dienblad. Ondertussen werpt ze me een glimlach toe. 'Kom verder, meid!' zegt ze.
Ik loop haar achterna de woonkamer in en kijk rond. 'U woont erg... lief,' zeg ik en neem plaats op de rode bank. 'Dank je,' bloost ze een beetje. 'En zeg je, ik ben pas zesenveertig.' Ze moet lachen om haar eigen woorden. 'Thee?' Ik knik.
Naast thee liggen er ook nog koekjes op het dienblad waarvan ze er een op het bordje naast het inmiddels gevulde theekopje legt. 'Dank je,' zeg ik als ik het overhandigt krijg. Zelf gaat ze tegenover me zitten.
Ik haal mijn tas erbij en pak het boek. 'Ik heb veel vragen hierover,' begin ik . 'Ten eerste, ik wil u--je even laten weten hoe interessant ik het vond om dit boek te lezen. Het is een belachelijke hoeveelheid informatie over deze wezens, die niet op het Internet of ander boek te lezen is.' Ik leg het boek op mijn schoot en zie hoe Jenna haar vingers tegen elkaar plaatst. 'Ja, ik heb me er erg in verdiept,' zegt ze.
'Hoe erg is "erg"?'
'Nou,' begint ze, 'eerst natuurlijk alles al opschrijven wat je weet. Daarna raadpleeg je boeken, Internet en verzamel je zoveel mogelijk informatie.'
'En het overige? Is dat erbij verzonnen?'
'Nee, nee. In ieder geval, niet door mij. De derde stap is mensen opzoeken die er meer over weten,' zegt Jenna. Rustig neemt ze een slok van haar thee.
'Mensen zoals?'
Bij de schrijfster gaat er een knopje om en ze zet haar thee neer. Grote twijfels zijn van haar gezicht af te lezen als ze me aankijkt.
'Mensen die er zich meer in verdiept hebben,' herhaalt ze zichzelf.
Ik pak mijn pen en mijn blocnote en begin met praten. 'Kunt u me meer over deze mensen vertellen? Namen, misschien?' Jenna probeert mijn gedrag te peilen, maar ik negeer het. Ik doe alsof ik nadenk en schuif naar voren.
'Helen Nasen, bijvoorbeeld?'
Olivers schiet overeind, waarbij haar knie het tafeltje raakt. Haar kopje thee wankelt, maar blijft uiteindelijk toch overeind staan.
'Je bent hier niet voor je presentatie. Hoe kom je aan die naam?'
'Klopt, ik ben niet helemaal eerlijk geweest. Mijn naam is namelijk Amaryn Nasen. Langen is de naam van mijn adoptieouders.'

'Amaryn? De kleindochter van Helen?' zegt Jenna ongelovig. Ze gaat langzaam weer zitten.
'Dus je hebt contact met haar gehad?' vraag ik. 'Ja,' zegt Jenna. Ze neemt haar thee weer in handen. 'Ja, inderdaad. Zij was diegene die me mee heeft geholpen met het boek. De boeken.'
'Alles is waar, toch?' fluister ik. Jenna knikt.
'Raar hè? Vampieren.' Ze laat een glimlach zien. 'Het is voor mij nog steeds erg onwerkelijk dat ze bestaan. Maar jouw oma, ze heeft ze meegemaakt. Heeft met ze geleefd. Het was heel boeiend om haar verhalen te horen. Daarom heb ik ook daarvan een verhaal van gemaakt.'
'Echt?' vraag ik. 'Welke?'
Jenna knikt met een glimlach naar mijn tas, waar de kaft van Blood Eyes is te zien. Ik pak het boek. 'Michelle? Wat zij mee heeft gemaakt maakte mijn grootmoeder allemaal mee? Wow,' zeg ik als Jenna knikt.
'Helen en ik waren door de samenwerking erg... close. Ze heeft iets achtergelaten. Voor jou.' Ze staat op en loopt naar een houten kast en opent een la, waaruit ze een klein kistje haalt. 'Dit is het,' zegt ze terwijl ze naar me toeloopt.
Ik neem het aan en strijk met mijn vingers langs de rand. Het is een simpel doosje van hout, met prachtige versieringen langs de opening en de bovenkant van het doosje.
'Het lijkt wel een teken,' zeg ik.
'Ja, is het ook,' zegt Jenna en neemt naast me plaats. 'Alleen is het aan jou om uit te zoeken van wat.'
'Waarvoor staat het? Een gebouw? Een bende?' Jenna glimlacht. 'Daar zul je echt zelf achter moeten komen. Maak open,' zegt ze.

In het kistje liggen allemaal kleine dingen. Ik pak ze er een voor een uit en leg ze op de tafel.
'Is dat mijn moeder?' vraag ik. Ik kijk naar Jenna. 'Ja,' zegt de schrijfster. 'Het zou raar zijn als zij dat niet was. Jullie lijken veel op elkaar, hè?'
Een kleine glimlach doorbreekt op mijn gezicht. 'Ja.'
Het is een zwart wit foto waarop een vrouw te zien is. Ze is vanaf haar middel gefotografeerd; ze heeft een donkere jurk aan en haar diep zwarte haren zijn opgestoken.
Ik pak het volgende voorwerp in mijn hand terwijl ik de rest bekijk. Een ketting, een steen als hanger, een briefje en een opgevouwen blad.
Ik leg alles terug in het kistje. 'Ik denk dat ik dit thuis uitgebreid wil bekijken,' zeg ik. Jenna knikt. 'Dat is prima. Het is van jou.' Ik glimlach naar haar en sluit het kistje. We staan op.
'Ik loop je wel naar buiten. Maar wacht- hier. Het is mijn visitekaartje, met mijn telefoonnummer. Als je vragen hebt, bel of app me, waar jij je prettiger bij voelt.' Ik knik naar haar en neem het aan.
'Dank je Jenna. Ik zal je zeker binnenkort bellen.'

Ik voel me op de een of andere manier rustiger, als ik buiten het huis sta. Er is een nieuwe deur opengegaan. En ik kan niet wachten om erachter te komen waar die deur naar zou leiden.