WABI-SABI (Life's Imperfection) By: ABC

Chapter four

Chapter four

Visit Breiljaelvic account for more of her stories

SY BREIL POV

“OBJECTION YOUR HONOR!” Malakas kong sabi. “Mr. Marquez, is trying to say that the witness shouldn’t tell the truth! ”

Kasalukuyan kaming nagde-debate about human rights. Prof. Jim Lustre, gives us a case about bullying na nauwi sa attempted murder or was it an Attempted suicide?

“A highschooler bully one of their classmate. Until one day, bigla na lang itong nahulog sa bintana ng classroom ‘yong binubully nila at ang tanging nasa loob ng classroom ay ang tinuturong leader ng nambubully dito. Kaya naman inisip ng lahat na sinadya iyon. Pero ayon sa taong iyon ay kapapasok pa lang niya sa classroom nang nakarinig ng hiyaw kaua mabilis siyang sumilip sa bintana kung saan nanggaling ang malakas na sigawan.  That’s why everybody thought na siya ang tumulak.”

Prof. Lustre, asks us, to give our insights about the case. He set us into two groups, between the defendant and the defender.

Clint’s group is the Defender. Siya ang tumayong lawyer ng akusado  and obviously my group is the Defendant ay ako ang napiling lawyer ng biktima. We’re debating kung ano nga ba ang totoo.

“How can you prove na ang akusado nga ang tumulak sa biktima? The people only saw that she’s at the window but not in an actual act. ” seryosong tanong ni Clint. “Are you sure na wala itong planong iframe ang akusado? Pagkuway dagdag pa nito na hindi ko nasagot agad.

To be honest, i also have that feelings na there’s a possibility na hindi honest ang biktima. But I still have to defend her no matter what. Because being a lawyer means you’ve to believe in your client and do all your best to defend them even though they’re wrong, and worse is if they’re LYING.”

Napabuntong-hininga ako habang nag-i-isip ng counter attack na gagawin para ipambato sa binata, hindi ako dapat magpatalo o magpasindak dito.

“Okay, class dismiss! We’ll continue this case next meeting.” saad ng Prof namin nang tumunog na ang bell,.hudyat para sa lunch break.   lihim akong napamura nang marinig ko iyon, na bahagya pang napakuyom ng kamao. “Shit! Di man lang ako nakabawi sa kurimaw na ‘yon!” Feeling ko tuloy natalo ako sa case na hawak ko. Although, hindi pa naman ‘yon actual case.

Marahas akong napabuntong-hininga kasabay ng pagbagsak ng mga balikat at saka nagpasyang ayusin ang gamit ko, bahagya akong napatingin sa cp ko nang bigla iyong magvibrate.

It’s just a reminder na may usapan kami ng mga bitches friend ko. I was about to put my things on my bag nang mapansin kong nakatingin sa’kin si Clint na agad ding umiwas nang mapansin niyang napatingin ako sa pwesto niya. What was that for?!

I don’t know what it is, pero tila may lungkot sa mga mata nito habang nakatingin sa akin. I can’t help but shrugged it off. It’s not the right time to think about it. I shouldn’t be thinking anything na makakagulo lang sa takbo ng magulo kong buhay.

Lumabas na ako ng classroom pero hindi ko maiwasang mapalingon ulit sa pwesto ni Clint na nakayuko sa desk niya. Is he not feeling well?  Wala sa isip na napatanong ko sa hangin. Pero muli ay binalewala ko iyon at nagtuloy-tuloy sa isang fastfoodchain na katapat lang ng school kung saan ay naghihintay ang mga bitch buddy ko.

PAPASOK pa lang ako ay iba na ang narinig ko. It’s been a month simula nang lumipat ako dito sa IIS pero hindi pa rin makaget-over ang iba. Hindi pa ba sila nasanay na kung hindi foreigner ang estudyante dito mga halfbreed naman? Oo, yung tipong pang hybrid! Half human at half alien!