Kayboluyorum Derinlede Bir Yerde

BÖLÜM 5

Neyseki zil çaldı!Eve gitme zamanı gelmisti.Bizim kızlarda benim gibi zengin olduklarından özel arabları geldi.Ama ben böyle şeylere fazla önem vermiyordum.Genelde taksiyle gidiyorum eve ama varya anannem öğrense yanarım.Bugün biraz yorulmuştum.Sahilde yürümek ve nefeas almak istiyordum.Kendimle dertleşmek kendime acı çektirmek hoşuma gidiyordu.Bira dolaştıktan sonra dizlerimi yere bıraktım ve oturdum.Bazen düşünüyorumda yanlızım.
Hemde çok yanlızım.

Hayır yanlız değilsin,dedi biri arkamdan.

Hayır ,olamaz yine o yeni çocuk.Beni takip mi ediyordu bu.Anlamıyorum senin ne işin vaer burda.Ve daha da önemlisi aklımdan geçenleri nasıl okudu bu.

Ne işin var senin burda?

Bilmem?

İçimden birsesler seni istedi.

Ne demek bu git burdan.

Hayır gidemem,dedi sapıkca sırıtarak.

İyi ozaman ben giderim,dedim ve hızlı hızlı yürüdüm.

Beni durdurmak istercesine bileğimi sıktı.

Napıyorsun sen ya! Kimsin sen ! Ne bu hareketlerin!Sen benim kim olduğumu biliyormusun!Bırak kolumu! Pis sapık seni! Ya bırak beni!

Ben ağzıma geleni sayarken o beni inceliyordu.Oh neyseki bırakmıştı kolumu.Biran kendimi ölüyorum sandım.

Tabi yüzüne de bir tokat geçirmeyi ihmal etmedim.
Oh olsun az bile yaptım.
Dinle,dedi ellerini ellerimle birleştirerek.Tabi ben elimi vermek istemedim ama lanet olsunki çok güçlü bu çoçuk.

Ne var anlat hadi işim var zamanımı harcama benim.

Biraz dolaşalım mı dedi arbasını eliyle göstererek.
Ne münasebet ya hayırdır beni biriyle karıştırdın herhalde!

Kabul etmeyeceğini biliyorum ama yaptırabileceğimi de biliyorum desem.

Hımmm cık olmaz dedikten sonra taksi durağına doğru yürüdüm.Taksi durğında iki serseri ellerideki garip şeyleri içine çekiyorlar ve bana doğru geliyorlardı.Bense acele adımlarla yürümeye hatta koşmaya başladım

Lanet olsu böyle işe çıkmaz sokakk.Napacam simdi ben.Duvara yaslanarak titremeye başladım.Korkuyordum.Nolur aklıma gelen şey olmasın nolur.
Adamlar biraz daha yaklaşıyorlar bana ve benim göz yaşlarım istemsizce akıyordu.

Bırakın lan pezevekler kızı!diye bir ses duydum .
Ama bu seees yine o .Ama bu sefer geldiğine sevinmedim de değil hani.Sonuçta beni kurtaracak.

Bana gözlerimi kapatmamı emretti ve serserileri ise perişan......
Ama ben hala ağlıyordum Bir türlü engel olamıyorum hıçkırıklarıma.
Bana doğru yaklaştı beni sahiplenircesine kendine çekti ve bana sımsıkı sarıldı.

Şişşşt.Tamam geçti artık dedi.

Beni eve götürür müsün dedim

Tamam nasıl ostersen küçük hanım dedi.Ve beni kollarının arsına alıp arabaya kadar taşıdı.
İlk defe beni biri kucağına aldı ve bunu yapan bir erkekti.
Hala ağlıyordum .
Beni arabaya yerleştirdi. Yarım saat kadar yolculuk yaptık ve eviminnönünde durdu.
Hayret ben evi tarif etmemiştim ki.Nasıl buldu burayı!
Ama bu soruyu soracak mecalim yoktu kapıyı açtım ve teşekkür manasında baktım ve indim.
Kapıya kadar nasıl yürüyecektim onu bile bilmiyordum.
Biran düşüyor gibi olsamda durumu toparladım ve kapı zilini usulca çaldım.Kapıyı açan anannemdii.
Nerde kaldın sen yine?
Ananne hiç konuşma günümde değilim biran önce uyumak istiyorum.
Anannem konuyu uzatsada ben odepama çıktım ve duş alarak üzerime rahat birşeyler giyindim.
Saçlarıma şekil verip kendimi ytağa attım.
Elimi boynuma götürüp babamdan kalan kolyeye baktım.
Hayır hayayır bu olmamalılı! Olamaz!Yok.Kolye yok.
Napacağım ben şimdi.O kolye babamdan bana kalan tek hatıram.Babam ölmeden önce kendi elleriyle verdi onu bana.Buna dayanamam.Ben o kolyeden güç alarak ayakta kalıyorum.Biran önce oraya tekrar gidip o kolyeyi bulmam lazım.Mantıklı gelmiyor kulağa ama bunu yapmam lazım.
Oraya tekrar gidecek gücü kendimde bulamıyorum ama bu konu çok önemli.Acaba yeniyi mi arsam.Belki birlikte gidersek bu kadar korkmam oraya gitmekten.Telefonu hızlıca çantamdan çıkarıp elime almıştım ki onun telefon numarasının bende olmadığını farkettim.
Anlşıldı iş başa düştü.Hazırlanıp hemen dışarı attım kendimi.taksiye binerek adama az çok tarif etmeye çalıştım yolu.Onbeş yirmi dadika sonra gelmiştik o iğrenç yere.Aramaya başladım çabucak.

Bunu mu arıyorsunuz küçük hanım.
Arkamı döndüğümde yeni tam karşımda duruyordu.Bu kolyenin onda ne işi vardı.
Arabada düşürmüssün.Buraya tekrar gelme cesaretinde bulunduğuna göre senin için kıymetli omalı,dedi pişkin pişkin.
Ver şunu!Bunu anlamna sevindim diyerek kolyemi almaya yeltendim.
Sevgilin bayağı değerli olmalı senin için öyle mi?
Ne saçmalıyorsun sen ya!
Bak yeni birincisi sevgilim yok,ikincisi üstüne vazife olmayan şeyler karışma üçüncüsü ver şu kolyeyi artık.
Ne yaprsın vermezssem?
İyi sen kaşındın dedim ve karnına güzel bir tekmeyle yerlere selam verdirdim.
Yerdeki kolyemi alarak yanından ayrıldım.Konu kolyemse çok ciddi olurudum ben.
Arkamdan koştura koştura geldiğini ayak seslerinden anlayabiliyordum.
Neden içine kapanıksın bu kadar?
Sanane?Az önce dersini tam veremedim galiba.
Hayır.
Ona doğru döndüm ve
Senin dedin ne söylesene.Sence adını bile bilmediğim tanımadığım yabancı birisine içimi döker miyim?
Emre.
Ne?
Adım Emre.
Napim?
Hadi ama seninle birlikte vakit geçirmek ve seni mutlu etmek için herşeyi yapıyorum farkında değil misin sen?
Ama ben istemiyorum yorgunum eve gidip uyumak istiyorum.
Benim evime gidelim.
Delirmişsin sen asla olmaz.
O zaman kafeye gidip biraz oturalım?
Yooook artık daha neler .Ben ,senle kafeye gideceğim öyle mi?Bece artık saçmalamayı kes.
Eve gitmekte ısrarcı mısın?Peki git o zaman bende seninle,gelirim.
Ya sen baş belası mısın ya .Gerçekten yorgunum bak.
Bak yeni uyuyacağım.Rahat bırak beni tamam mı?
Olmaz bana söz vermen lazım!
Niçin?
Yarını birlikte geçireceğimiz için.Hayır cevap olarak geçerli değil yanlız.
Offf iyi tamam tamam kabul yeterki beni bugün kendimle yanlız bırak.
O zaman saat beşte görüşürüz ben alırım seni olurmu.
Yuhhh saat beşte napacağız ya.
Sen orasını düşünme.
İyi tamam kaybol,dedim ve eve gittim