A/N: Hi readers! Nabitin ba kayo sa chapter 1? Here's the continuation of the previous chapter. Short lang yan, eh continuation lang nga diba? -___-
Karen
Kinaumagahan...
Nagambala ng tunog ng pinto ang katahimikan nang bumukas ang pinto at nagkasalubong ang aming mata ng babaeng may itsurang nasa middle 30s and at nakasuot ng nurse uniform.
-
-
-
-
-
Tita ko nga pala. Hehehe >o<
Si Tita Amanda Torres ay isa sa mga nakababatang kapatid ni mama. Isa siyang CNM o Certified Nurse-Midwife ng kanyang obstetrician na si Dr. Lorelei Hernandez. I call her 'Mommy' dahil nakasanayan ko nang kasama ang anak niyang aking older cousin/(slash)bestfriend!
"Galing ako kay Doc, sabi niya makakalabas na daw kayo mamayang hapon," walang bating straight to the point na anunsiyo ni tita.
"At saka ako nalang ang kukuha ng papers sa billing station, kilala naman ako ng mga taga duon, baka makakuha pa tayo ng discount. You know... friendship!, Hihi," "Oh, Ren eto nga pala, leche flan at Gatorade padala ni lola. Sige babalik ako mamaya at... Ate magsimula ka nang magligpit ng gamit," tugon niya kay mama at saka umalis ng room.
Ganyan talaga si Tita Amanda, as in ganyan na ganyan. Masyado siyang active at tinuturing ko lang siyang kaibi-kaibigan dahil naman para na din siyang early-millenial at madali lamang kausap.
After kong maglunch ay ilang sandali ay pumasok ang isang nurse na assigned sa akin. Inalis niya ang nakakabit na dextrose mula sa back palm ng aking kaliwang kamay.
I am a type of person that doesn't have fear of blood nor injection. Kaya okay ang at wala akong reaction nang tinanggal iyon.
I was really tempting to be fetched home since last night kaya nang lumabas yung nurse ay agad akong tumayo. ARGGGGH! I am having a hard time to stand properly. Imagine mo nga naman apat na araw kang nakahiga. Dagdag pa ang cold tiled floor and feels like I am going to freeze. Hays. Anyways... I immediately ran to the glass window. I opened it by sliding. Inhaling the warm air from outside feels like ngayon lang muli akong nakauwi sa Pilipinas. Wala kaming aircon sa house so I am more likely used to be in a normal temp. room.
A/N: Hehehe. I quite have a 'kamalditahan' side. But, Ay! Wala yon. HAHAHAHA. Watch and wait for more characters on the next update. Thank you! :)
YOU ARE READING
Behind the Outlooks
AcakMinsan, nakaka-achieve tayo ng masaya at positive na buhay. Minsan, nakakaranas tayo ng pagkakamali at nagkakaroon ng problema. Ang mga minsang ito ay maaring ating maging routine, to be strong, to face the fears, the obstacles that hinder our way...
