Karen
Hinatid kami ng aming driver kasama ang mother ko sa house dala-dala ang aming mga gamit. Pagpasok ko sa bahay ay isinalubong agad ako ng aking lola. I call her mamang dahil karamihan ng kanyang mga anak ay dito na din tumutuloy.
"O, andito na pala kayo. Mabuti naman at di na kayo tumagal sa ospital gaya ng dati."
Inalalayan ako ng aking lola sa inihanda niyang kwarto para sa akin. Nung naospital kasi ako ay umalis ang aking tiyo papuntang Davao dahil kinuha siya doon bilang Call Center Agent.
"Dito na muna kayo matulog pansamantala."
Pinili at sumali ako sa pageant sa Collegio de San Ignacio sa school namin last week. Partner ko ang aking pinsan na si Levi. Pumasok ako sa kwarto at nakita kong naka-display ang aking fantasy costume at ang sash at trophy na napanalunan ko last week.
I have few classmates na sumali din sa pageant na iyon.
----------
Nagpahinga ako saglit. Ilang sandali ay binuksan ko ang aking laptop para buksan ang mga unopened messages and notifications ko. Bumungad saakin ang mga group chats na may over one thousand messages. Ikaw ba namang di magoonline sa isang linggo.
I have few relatives na bumati sa pagkapanalo ko, and also my friends na sumali...
"Kareeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen!"
"Oh, parang may sunog ah at ganyan ka makasigaw?
"Hehehe. Na-miss lang kita. I guess nakalabas ka na ng hospital, right?"
"Um, yes. Congrats nga pala," bati ko sa kanya.
"Same. :) Papasok ka na ba tomorrow?"
"Probably, yes. Okay naman na din ako."
"Sige, see you!!"
Siya si Chloe. Classmate ko since Grade 2. Sumali din siya sa pageant sa school namin. Second siya at ako naman pang seventh.
----------
Kinaumagahan ay pumasok na ko sa school. Isang buwan nalang at graduation na. Natapos na ang aming final exam and I already passed the requirements na needed.
As I stepped into our classroom, bumungad sa akin ang mga mukha ng mga kaklase kong isang linggo ko nang hindi nakita. Nakita nila ako at sabay tumakbo at niyakap ako ng mahigpit. Aww... Di pa nga nalapag ang mabigat kong backpack ay parang ilang taon nila akong di nakita sa higpit ng yakap.Haha
Isang buong squad kaming magkakaklase kaya madalas mo kaming makitang magkakasama sa school premises at all times, lalo na pag break time :D
YOU ARE READING
Behind the Outlooks
RandomMinsan, nakaka-achieve tayo ng masaya at positive na buhay. Minsan, nakakaranas tayo ng pagkakamali at nagkakaroon ng problema. Ang mga minsang ito ay maaring ating maging routine, to be strong, to face the fears, the obstacles that hinder our way...
