The poor kid in the rich neighbourhood

hoofdstuk 32

Ik liep met mijn handen in mijn zakken door de straat vol met woede. Ik was alleen maar in meer shit terecht gekomen. Ik trapte tegen wat rommel aan wat over de grond stuiterde daardoor. Ik keek om me heen. De huizen zaten onder graffiti, jongeren waren aan het ruziën en aan het klote, de wegen zaten schuren in en ik werd aangekeken door meerdere mensen. Ik deed mijn beanie beter op mijn hoofd en stopte mijn handen weer in mijn zakken. Ik keek boos voor me uit. Een groepje jongens kwamen op me af en 1 zette zijn hand op mijn borst om me tegen te houden. Ik keek op in de donkere beschadigde ogen van de donkere jongen. Hij wilde net zijn mond openen toen ik uithaalde. De jongen viel op de grond en ik dook boven op hem en begon op hem in te slaan. De andere jongens trokken me van hem af en hielden me vast. Ze duwde me tegen de muur terwijl ik boos probeerde los te komen. De jongen die ik had aangevallen stond nu op en begon op mij in te slaan. Ik liet alle klappen over me heen komen. De pijn steken schoten door mijn lichaam. Na een tijdje lieten ze me los en ik zakte op de grond. De jongens liepen weg en ik bleef zwak en verslagen achter. Er liepen mensen langs terwijl ze met afschuw op me neerkeken. Ik stond nu op en strompelde verder. "Yo!" Ik keek kort om, maar ging verder. Ik werd nu omgedraaid en keek een jongen in de ogen. "Jay?" Ik keek hem glazig aan. "Sinds wanneer ben jij terug en wat is er met je gebeurd?" "Gaat je niks aan." Ik spande mijn kaak samen en wilde weer lopen, maar hij hield me tegen. "Jay doe niet dom." "Laat me met rust Carter." Hij keek me stil aan. "Woon je weer bij je opa?" Ik knikte nu geiriteerd. "Laat me raden. Je had ruzie met die vent dus je leeft je woede weer uit op straat." "Fuck of." "Je weet dat ik je kan helpen Jay." "Fuck of met je drugs. Laat me met rust en als je me nog is aanspreekt ga je eraan." "Je hebt daar de kracht nu ook voor." zei hij met een lacherig toontje. "Fuck of!" Ik draaide me om en begon weer te lopen. Carter lachte maar ik negeerde hem. Hij liet me tenminste met rust. Na een paar uur op straat gedwaald te hebben ging ik toch maar weer terug. Als ik geen school de volgende dag had gehad had ik de avond over straat gedwaald. Ik kwam aan bij het huis en liep naar binnen. Ik hoorde al gestommel in de woonkamer en niet veel later stond mijn oma voor mijn neus. "Jay lieverd." Ze kwam snel naar me toe en keek me bezorgd aan. "Wat heb je gedaan?" "Niks." Ik liep nu langs mijn oma naar boven. "Jay laat me je helpen met die plekken." "Het lukt me oma." Ik liep naar de badkamer en begon mijn tanden te poetsen. Ik keek in de spiegel en zag meerdere sneeën, blauwe plekken, bloed over mijn gezicht en mijn neus stond ietsjes scheef. Waarschijnlijk gebroken.... Ik duwde mijn neus recht en voelde een pijnscheut. Ik pakte een natte doek en begon het bloed weg te halen. Ik trok mijn shirt uit en meerdere blauwe plekken werden zichtbaar. Naja ik had het zelf gedaan. Ik liep naar mijn slaapkamer en klom in bed. Na een tijdje woelen en een plekje zoeken waar ik geen pijn had viel ik eindelijk in slaap.

volgende dag

Ik werd wakker door een zacht stemmetje. Ik keek geiriteerd naast me. "Jay je moet me naar school brengen." Ik keek naar Mo die me bezorgd aankeek. "Ik kom eraan." Ze keek me nog steeds aan. "Ga maar naar beneden ik kom zo." Ze liep nu stil mijn kamer uit en ik zuchtte diep. Ik klom nu uit bed en liep naar mijn kast. Alle nette kleren zag ik voor mijn neus hangen. Ik lachte met een spottende toon. Ik sloeg de kast dicht en pakte mijn koffer en pakte een zwarte beanie een wit shirt en een zwarte broek met zwarte gympen. Ik kleedde me aan en liep naar beneden. "Wat had ik gezegd over kleren in mijn huis?!" schreeuwde mijn opa. "Ben zo weg." Ik pakte brood en mijn spullen voor school. "Kom Mo." Ik liep nu naar buiten met Mo achter me aan rennend. Ze sprong bij mij in de auto en ik reed naar de enige school in 8 mile. "Mo zoek geen contact met ook maar iemand op die school en zeg niks. Ik kom je na school ophalen." "Waarom?" "Doe het nu maar." Mo keek me stil aan niet wetend wat ze met me aan moest. We kwamen aan bij de school en ze keek zenuwachtig voor zich uit. "Er zitten ook grote kinderen op deze school." Ik knikte nu. "Nou schiet op." Mo keek me bang aan. "Wil je me alsjeblieft naar de klas brengen?" "Oke." Ik zuchtte nu en zette de auto uit.  We stapte allebei uit en liepen richting de school. Meerdere kinderen keken onze kant op. Ik trok Mo snel langs ze naar haar klas. We gingen door enkele gangen toen we bij haar nieuwe klas kwamen. Ik opende het lokaal en de leraar keek me verrast aan. "Jay?" zei de leraar. "Dit is Monika." "Ook zo'n probleem maker als jou?" "Ligt eraan of ze er reden toe krijgt." Ik keek de man chagrijnig aan.  "Nou zoek een plek Monika." zei de man. Mo liep nu weg en ik keerde me ook meteen om. Ik liep door de school en beukte een enkeling aan de kant. "White suckaaah!!!" Ik draaide me nu geiriteerd om naar een jochie van ik denk 14. Ik greep hem bij zijn kraag en beukte hem tegen de muur. "Heb je een dood wens?" Het jochie keek me met een zelf voldane kop aan. "Carter zei al dat je er was."