Het ongeluk (B-Brave fanfictie)

Part 6

Ik ren naar het eerste park wat ik zag en ga op een schommel zitten, en ik schommelde niet eens. Ik kijk naar de lucht, huilend. "Waarom moet dit weer gebeuren bij mij?" Schreeuw ik naar de lucht. Een deel van me zei om het niet te vragen aan God. "Het spijt me." zeg ik huilend.

Ik voel een hand m'n schouder aanraken. Ik draai me om maar er is niets. Ik voel nog steeds de rillingen van de hand. 

"Esmay?"

Als ik het negeer, gaat hij misschien weg. 

"Esmay ik kan het uitleggen." Zegt hij.

Ik schud m'n hoofd. "Het boeit me niet wat je te zeggen hebt.

Ik ren weg van de schommel en ren zo hard als ik kan. Ik bleef rennen totdat ik Samuel niet meer hoorde roepen. 

Ik zak door m'n benen heen, leun met m'n ellebogen op m'n bovenbenen en m'n hoofd in m'n handen. Waarom? Waarom zou Samuel vreemdgaan? We hebben nog maar 2 maanden gedate ofzo? Of is dit hoe beroemdheden echt zijn?

"Esmay!" Riep Samuel achter me. "Esmay!"

Ik draai me om en steek de straat over. "Esmay!" Schreeuwt hij. Het volgende moment, lag ik op de grond, getackeld met Samuel boven op me. 

"What the hell?" Hijg ik, en ik duw Samuel van me af.

"De auto.... raakte..... je bijna....." Zegt hij, met pauze's ertussen om te kunnen ademen. Ik trok mezelf omhoog. M'n pols is aan het bloeden.

"Godverdomme Samuel." Schreeuw ik. 

"Esmay..." Smeekt hij.

Ik schud m'n hoofd en loop weg.

Ik ben te boos om er om te geven dat hij me leven heeft gered. Ik loop de hele tijd rondjes en Samuel blijft m'n naam maar roepen.Ik ben eindelijk terug in de stad en roep een taxi om me naar huis te brengen. 

"Esmay!" roept m'n oom. "Waar was je? En waar is Samuel? Hij ging weg na het concert." 

Ik negeer hem en ren naar boven.

"Esmay!"

Ik loop m'n kamer in, doe de deur dicht en spring op m'n bed. Ik hoor iemand op de deur kloppen en hoor daarna dat het Dioni is. Ik kan echt wel een goede vriend gebruiken nu. 

"Kom binnen." Ik hoor de deur open gaan en weer dicht gaan. Hij komt naast me zitten op m'n bed. Ik open me ogen en zie inderdaad dat het Dioni is, met een glas appelsap. 

"Hey"

"Hey"

"Ik heb wat appelsap voor je mee gebracht"

"Dankjewel"

"Ben je aan het bloeden?" Vraagt hij paniekerig. Ik kijk naar m'n pols en zij, en ik ben zeker aan het bloeden. Het lijkt erop dat het bloeden is gestopt, alleen er zit een hele grote vlek met bloed op m'n shirt.

"Uhm, ja." Antwoord ik. Dioni staat op en rent de kamer uit. Minder dan een minuut later, rent hij terug de kamer in met een eerste-hulp doosje. Hij pakt desinfecteer vloeistof en gaas voor over m'n wond. Hij maakt m'n wond schoon, zorgzaam maar langzaam.

"Wil je me vertellen wat er is gebeurd?" Vraagt hij nerveus.

"Sam is wat er gebeurd is."

'Wat heeft hij gedaan?"

"Hij is vreemd gegaan."

"Wat? Samuel zou nooit vreemd gaan."

"Zeker weten? En dat meisje waar Samuel mee naar bed wou gaan? Het meisje waarvan hij haar kleren al aan het uittrekken was? Ja ik zag het toen hij haar kleren uittrok. Hoe laat is het eigenlijk?"