Sa panahon ngayon, mahirap nang paniwalaan ang pangakong "ikaw lang"
Mayroong paring bahagi sa iyo na kulang kaya lagi parin kulang ang isa
Parteng sa iyo ay wala at natagpuan ito ay sa iba
Dahil ang tunay na pag-ibig ay 'di parating sapat
Kapag ang nararamdaman ay naglapat at ang dibdib ay biglang bumigat—ayan na
Mula noon, kahit alam na't inaasahan mong masasaktan ka't nasaktan ka parin ng mas masakit pa
Madalas na akong naniwala
Paulit ulit na akong nagtiwala
At minsan na akong nawawala
Nasaktan sa nangyaring may iba na
Sapagkat, oo nga pala, ako'y kulang pa
Dahil ang tunay na pag-ibig ay 'di parating perpekto
Kapag ang unang loob na binigay ko sayo ay nabigo
Kapag ang sahig na tinutungtungan nating parehas ay tuluyan ng gumuho
At ang puso, parang sugat sa sikong natabunan ng laman sa paulit ulit na araw at matigas nang nagsarado
Ngunit bakit hindi pa ako nasanay Ito'y hindi na pala bago—ayan na
Mas nasaktan pa nang madatnan at nalaman ang natagpuan at malamang sa malamang hindi mo na naisip ang aking naramdaman
Ang tanging hiling ko lang noon ay sana ito na nga ang tunay na pag-ibig
Ngunit hindi kaya ito ang tunay na pagkakamali?
Ang pag-ibig na akala mong siyang bubuo sayo ay siya pang nagsabi sayong kulang ka
Hindi naman na siguro ako magtataka
Pero ang tanong ay mananatili paring masakit
Bakit ika'y naghanap padin ng iba?
