Reaching Star

BTS 9

Writing my Own story and Destiny. Is what I'm used. I'm not supposed on Killing Tracey but I just did, because while I'm writing that story, I can feel what's Happening inside it and Imagining my Self as her. Kaya iyon, sa tingin ko, nasaktan rin ako sa mga balak ko pang gawin. Because It's all true, being fangirl is about being hurt and being hopeful for some things that won't happen. Kaya Imbis na saktan ko pa siya ng saktan I think it's better na Tapusin ang pain na katabi niya that's life, too inpossible that you can't control, though it's not really a Happy Ending at hindi rin naman Masama. Actually I dedicated my Story for all the fangirls kasi alam ko na magegets nila yung Story, and to be realistic sa Huli ko lang sila pinagtagpo. And I'm grateful to do that, we all know na maraming babae ang namamatay nang hindi nakikita ang mga Bias nila. I'm not asking all of you to thank me for such a thing, well I'm asking you not to brag about this thing. Hindi madali magsulat ng Istoryang alam mong hindi mangyayari, or fantasm mo lang. So sana maintindihan niyo yung Side ko. You can write your own story naman, and with that Satisfy your self with your works. And not ask me to Satisfy you, neither Brag me because you're not Satisfied from what I have just Wrote. So that's all I want to Explain.

@TrinicaIncaFederation

Ipi-nost ko sa Twitter ko ang mga salitang yan bago ako Umalis patungo sa Fan Meeting. It's actually a Photo kasi hindi kaya ang ganyang karaming words sa Twitter.

I'm on my Way...

Hindi ko alam ang mararamdaman ko, it's like I'm nervous but also excited. Sigurado akongmaraming tao ang Pupunta roon, lalo na't sobra ang lakas ng Dating nila dito sa Pilipinas.

Pinili kong mag Twitter muna para Magpalipas ng Oras, masyadong tahimik ang Byahe dahil magisa lamang ako. Sunod sunod ang Notifications ko, at syempre sunod-sunod rin naman ang lumilitaw na Excited na raw sila sa Fan Meeting ng BTS.

"Maam, nandito na po tayo." Ngumiti lang ako kay manong at lumabas na. So this is it! Makikiti ko na rin sila ng Malapitan, mahahawakan ko na rin sila at makakausap.

Bumaba na ako. At pumasok sa Loob.

Ilang minuto lang at ako na ang Makakausap nila sa Loob.

____________

Napabalik ako sa Katotohanan nang Marinig ko ang mga Estudyanteng nagtitilian. Masyado na yata akong nasobrahan sa pagde-daydream kaya't naging lutang ako. Pero nang mahawakan ko ang Kamay niya pakiramdam ko talaga ay Lumutang kami e. Ang masaklap nga lang, I accidentaly spilled the Coffee beside him na kakalagay lamang ng isang Staff. Aish! In what I just knew, he's really Mad when something spills on him. And sa tingin ko he's Mad at me too.

"Oh my Gosh!" Napalingon ako sa Pinto. Ang daming tao sa Labas ano bang meron? Dala ng Curiousity ko ay di ko na rin napigilang Igalaw ang Dalawa kong paa.

"He's so Handsome." Handsome? I like Handsomes, pero loyal ako kay Trizaac e.

Pinilit kong tumingkayad pero parang wala rin itong talab sa Height kong 5'7.

"Hay! Mamaya na nga lang." Nagpunta na lang ako ng Cafeteria tutal ay Break na naman. Pero hanggang ngayon hindi ko pa rin mapigilang ma-curious sa nangyayari.

"Ano ba kasing Meron dun?" Tanong ko sa sarili ko. Alam kong walang tao.

"Oh my Gosh! Grabe ang gwapo niya pala sa Personal!"

"Sino?" Tanong ko sa babaeng hindi ko kilala.

"Si Trizaac Kim. Ommo! Crush mo yun diba?"

"Huh? Wait Oh My Gosh." Natuptop ko ang bibig ko. Oh my Gosh talaga!

"Hala! Hala! Trinica Maghunos dili ka!" Biro sa akin ng isang babae. At ngayon napatunayan na Famous talaga ako, biro lang. Pero hindi ko maintindihan ang nangyayari, how come nagpunta siya rito? What's happening?