Küçükken annem saçlarımı örerdi. 60tan fazla olurdu. Çok severdim. “Annem ördü” derdim. Çok sıkı örerdi. Acırdı bazen. Gözlerim dolardı. “Anne acıyor” derdim annem de bana “Ne kadar acırsa o kadar güzel olur” derdi. O zaman saçma geliyordu. Sonuçta acı kötüdür diye düşünüyordum. Ama büyüdükçe anladım annemin ne demek istediğini. Belki saçma ama o zamanda acıdığında daha güzel olurdu ya da benim gözüme güzel gözüküyordu bilmiyorum. Yani demem o ki benim umudum bu. Ne kadar üzülürsek o kadar mutlu oluruz belki. Umarım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
,,SaYe''
Poetry"Ben gözlerimi bir sana açmışken senin bana bakar gibi görünüp dünyayı seyretmene kırgınım"🌙🍷
