İnsanlar, hayatımı bir gözden geçiriyordum. Hayatı sende bulup, buldukları hayatı başkası ile paylaşan insanlar. Ağladıklarında, üzüldüklerinde, kırıldıklarında senin kollarını arayan. Fakat gülüşlerini başkalarıyla paylaşan şu insanlar. Bir anlık gaflet ile seni yanına çağıranlar, o gün yaklaşınca yahut gelince. Aslında görüşülmeye değer bir insan bile olmayan beni bahaneler ile geçiştirip. Daha mesaj atmayan şu insanlar, buluşmadığınız günün erteleri başka “popüler, yakışıklı” insanlar ile fotoğraflar çekilen şu insanlar. Günlerce mesaj atmayıp, eğlencelelerini o insanlar ile paylaşıp. Gözyaşlarında yeni seni bulan şu insanlar. Neden ? Çünkü onlar mutsuz, neden ? Biliyorlar ki mutsuzsun, varsa içinde iki gram parça onu bile alıp senden hurda arabasında sürüklenen hayatlarına kullanacak yer arayan şu insanlar. Ama bunlara bunları bahsetsen cevapları şu olacaktır “Ben ne yaptım, suçlu sensin, özür dilerim, şaka mısın sen ya?, sen kimsin ki, (görüldü)” Şu insanlar işte…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
,,SaYe''
Poetry"Ben gözlerimi bir sana açmışken senin bana bakar gibi görünüp dünyayı seyretmene kırgınım"🌙🍷