Trapped By Your Love

3. Η ομορφότερη ξανθιά.

«Θα κατέβεις επιτέλους;! Πέντε λεπτά περιμένεις εδώ μέσα και απλά κοιτάς το εστιατόριο λες και περιμένεις να εξαφανιστεί από λεπτό σε λεπτό! Κρίμα είναι να τον στήσεις τον άνθρωπο!» αρχίζει με την μουρμούρα της η Κιμ.

Ωραίες εκείνες οι στιγμές που είχε βγάλει τον σκασμό..

Λένε ότι δεν καταλαβαίνεις την πραγματική αξία ενός πράγματος μέχρι να το χάσεις. Πόσο δίκιο έχουν. Έτσι νιώθω και εγώ ακριβώς τώρα!

Πριν παραπονιόμουν που δεν έβγαζε μιλιά και τώρα δεν βάζει γλώσσα μέσα της! Ένα τέταρτο με το αμάξι δεν έχει σταματήσει και καθόλου! Είμαι στα πρόθυρα πονοκεφάλου.

«Αγαπούλα, σε παρακαλώ βγάλε τον σκασμό! Είμαι σίγουρη ότι δεν θες να μπω εκεί μέσα με πονοκέφαλο και ημικρανίες. Ξέρεις πόσο άσχημα μπορεί να εξελιχθεί το πράμα» την προειδοποιώ και βλέπω τα μάτια της να γουρλώνουν από τον τρόμο.

Ω, ναι. Το έπιασε το νόημα.

Ας πούμε ότι δεν είναι καλός συνδιασμός για εμένα να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους ενώ έχω πονοκέφαλο. Πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν.

«Όχι, όχι. Θα σκάσω. Αλλά για να ξέρεις, δεν έχω ξεχάσει ακόμα την αφίσα του Τζάστιν Μπίμπερ. Έκλαιγα για μέρες ολόκληρες επειδή μου την έσκισες κακούργα!» παραπονιέται.

Της ρίχνω ένα στραβό βλέμμα για να σκάσει και παραδόξως, υπακούει.

«Χάρη σου έκανα. Απορώ τι του έβρισκες με τέτοιο απαίσιο μαλλί!» λέω και αηδιάζω και μόνο στην σκέψη.

Τώρα δεν λέω, είναι κάπως ωραίος αλλά τότε... ας μην ανοίξω το στόμα μου. Αλλά από την άλλη, τα περισσότερα αγόρια στην εφηβεία είναι για κλάματα.

«Λίγα τα λόγια σου για τον Μπίμπερ γιατί σε βλέπω να πηγαίνεις ξεμαλλιασμένη στο ραντεβού» απειλεί, κάνοντας με να ανασηκώσω το φρύδι μου ειρωνικά.

Για να σε δω να το προσπαθείς!

«Ξέρουμε και οι δύο πως σε έχω για πρωινό, αδελφούλα. Μην τα βάζεις μαζί μου γιατί αν αρχίσω μαζί σου, στο τέλος ο Ίαν ούτε ζωγραφιστή δεν θα θέλει να σε βλέπει!»λεω χαρίζοντας της ένα τρομαχτικό χαμόγελο.

Δεν περιμένω παραπάνω, ανοίγω την πόρτα και βγαίνω προσεκτικά έξω από το αμάξι προσπαθώντας ταυτόχρονα να ισορροπήσω στις γόβες μου.

«Τα λέμε αργότερα Κίμπερλι!» λέω αποκαλώντας την με ολόκληρο το όνομα της.

Την εκνευρίζει τόσο πολύ όταν το κάνω αυτό, που με προκαλεί να το λέω συνέχεια. Δεν περιγράφεται το πόσο μου αρέσει να την φέρνω στα όρια της!