Ποιήματα

Αγκαλιά

Στο μυαλό μου χαράχτηκε, 

Μια ανάμνηση καλή.

Κάτω από το σπίτι μου να 'μαστε

Σε μια αγκαλιά μαζί.

Μια πρώτη αυθόρμητη αγκαλιά,

Μα και η τελευταία.

Αλλά γλυκιά ήτανε

Κι ας ήταν στιγμιαία.

Κάθε φορά που στέκομαι,

Κάτω από το σπίτι μου,

Θυμάμαι εκείνη την στιγμή

Και σε θυμάμαι κι εσένα.

Άλλες φορές που είμαι μόνη,

Κάπου στο δρόμο περπατώ.

Και αυτή η ανάμνηση με κάνει 

Να δακρύζω με χαμόγελο.

Αγκαλιά σαν την δική σου 

Δεν θα υπάρξει πάλι.

Και την δικιά σου αγκαλιά

Θα την συγκρίνω μ' άλλες.

___________________________________________________________________________

 Γεια σας. Σήμερα έγραψα για ένα γεγονός που όταν το θυμάμαι με κάνει να στεναχωριέμαι αλλά και να χαμογελώ. Είναι ένα ανεξήγητο συναίσθημα, αλλά υπέροχο. Ελπίζω να σας αρέσει.

Εσάς σας έχει μείνει ποτέ μια στιγμή που σας στεναχωρεί και σας χαροποιεί ταυτοχρόνως;;