Ήμασταν σε μια απόσταση
Μιας αναπνοής.
Άλλοι επικίνδυνη την λεν
Μα εγώ λίγο πιο κοντινή.
Ήμασταν σαν ένας βράχος
Που χτύπαγε το κύμα.
Και πήγαζε άσπρος αφρός
Απ αυτή τη τρικυμία.
Δεν κρύβω πως μου άρεσε
Αυτή η στάση που είχαμε.
Μόνο που θα θελα να είμαστε
Σαν θάλασσα γαλήνια.
Μια αγκαλιά μονάχα
Και η θάλασσα γαληνεύει.
Χαϊδεύει τώρα πια το βράχο
Με έναν αφρό που τον προστατεύει.
Και ξάφνου τα μάτια άνοιξα,
Σηκώθηκα απ το κρεβάτι.
Ήταν ενα όνειρα τελικά,
Που δεν θα υπάρξει πάλι.
YOU ARE READING
Ποιήματα
PoetryΠοίηση .... Ένας απο τους καλύτερους τρόπους για να εκφράσεις τη χαρά, τη λύπη, τη στεναχώρια ... Εδώ θα βρείτε ποιήματα που ίσως ταυτιστείτε με αυτά ... Αν όντως ταυτιστειτε δεν θα είναι και πολυ καλο σημάδι αυτο.... Τέλος πάντων ... Ελπίζω να το...
