Şişman Kızın Aşkı

5. Bölüm

Ben Betül Kahraman şuan hayatım boyunca yaşamadığım bir şok yaşıyorum. Ali Erdem, Ali Erdem bizim sınıfta bırakın okulu bizim sınıfta. Babamın çocuğu olamaz yok o değilidir hem benim yaşımda bir çocuğu olamaz. O bana mı bakıyor ben mi yanlış görüyorum. Bir dakika bütün sınıf bana bakıyor neden ki acaba. Ön sıramda oturan kız arkasını dönmüş bana bakıyor bir şeyler söylüyor ama şuan o kadar şok oldum ki ne ağzımı kapata biliyorum ne de kızın söylediği şeylere cevap verebiliyorum. Kendime gelmeye çalışıyordum. Hocanın Aliye Betülün yanına otura bilirsin dediği zaman kendime gelebildim. Ali bana doğru gelirken salak salak gülüyordu. Yanımdaki boş yere oturduğu zaman elini sıkmam için uzattı ve hayatımı değiştirecek iki kelimeyi söyledi.

-Merhaba kardeşim.

Hiç bir şey yapmadım mal mal suratına bakıyordum olayları algıladığım vakit gözlerimden yaşlar tek tek akmaya başlamıştı. Daha fazla bu duruma dayanmadığım için çantamı kaptığım gibi sınıftan çıktım.Sınıftan öyle bir çıktım ki birisine çarptım ama o anlık için umurum da bile değildi. Tuvalete gidip kimseye görünmeden ağlamak istiyordum. Tuvalette gittim ama sanki duvarlar üstüme üstüme geliyordu. Biraz torparlanıp tuvaletten çıktım. Bugün daha fazla ne olabilir derken karşımda Yekta duruyordu.

-Hey sen iyi misin?

O an öyle bir haldeydim ki Yekta bile olsa ona verdiğim cevabı bile düşünmeden söyledim

-Seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum

-Bak hem çarpıyorsun hayvan gibi özür dilemiyorsun hem de gelmişim ağladığını gördüğüm için ne olduğu soruyorum düzgün cevap ver bana

-İyi değilim gerçekten çarptığımın farkında bile değilim özür dilerim oldu mu.Şimdi önümden çekilir misin?

-Tamam

Yekta önümden çekildikten sonra düşen çantamın askısını düzeltip okul çıkış kapasına hızlı adımlarla yürümeye başladım.Bahçeye çıktığım da yanımda birisininde benimle yürüdüğünü farkettim. Sağ doğru döndüğümde yanımda kinin Yekta olduğunu gördüm. Bu gün daha ne kadar şaşıra bilirdim acaba ...

-Ne oldu

-Bir şey olmadı sadece anlatmanı bekliyorum

-Neyi anlatmamı bekliyorsun

-Omzumu çıkaracak ne yaşadın da şimdide okuldan çıkıyorsun

-Bak yanlış anlama ama biz seninle arkadaş bile değiliz neden şimdi durduk yere benim hakkımda bir şeyler öğrenmeye çalışıyorsun.

-Tamam o zaman tanışalım. Merhaba benim adım Yekta.

MERHABA BENİM ADIM YEKTA

MERHABA

BENİM

ADIM

YEKTA

Allahım sana geliyorum bana elini uzatmış çok mükemmel o tatlı o sempatik gülüşüyle bakıp benimle tanışmak istiyor. Aradan ne kadar geçti onun yüzüne ne kadar baktığımı bilmiyorum ama Yektanın ellini yüzüme yakın bir şekilde sağ sola hareket ettirdiğini fark edince kendime geldim.

-Hey sen iyi misin

-Imm şey pardon daldım da biraz

-Tam sorun değil baştan alıyorum Merhaba ben Yekta

Tekrar elini uzatmıştı ben vakit kaybetmeden

-Merhaba bende Betül

O sıcacık eline elim değdiğinde oluşan elektik akımı İstanbulun 1 sene boyunca elektriğini karşılardı. Hayallerim aşkıyla böyle bir tanışma her ne kadar hayal etmediysem de bu da benim için bir kaç dakika sıkıntılarımı unutmamı sağlamıştı.

Yekta ile beraber okulun çıkış kapısına doğru yürüyorduk her rüzgar estiğinde burnuma Yektanin o çikolatalı kahve kokusu geliyordu. Bir nefes uzağımda olması dünyalara bedeldi. Bu günün birazcık ta kurtarıcısı olmuştu. Ama biran önce eve gidip annemden gizlediğim abur cuburları alıp yorganım altında gizli gizli yerken ağlamak istiyordum. Hala karar verememiştim anneme söylesem mi söylemesem mi. Ben bunları düşünürken durağa gelmiştik. Yekta hala benimleydi. Neden hala benimleydi. Neden kafamı bu kadar karıştırmak zorundaydı. Maalesef bunları soracak kadar cesaretim yoktu.

Haberim yoktu ki bugün sadece bir başlangıçtı. Bu başlangıç iyi mi oldu kötümü oldu tartışılırdı ama hayallerimi kaplayan bu muhteşem çocuğa çoktan kapılmıştım....

(28.09.2018)