My bully is my crush?

κεφάλαιο 7

Ειμασταν μπροστα σε ενα γκρεμο και η θεα ηταν τελεια, μια μαυρη θαλασσα οπου τα κυμματα ησουσαν σαν μελωδια και τα αστερια αμετρητα στον ουρανο απλα μαγευτικο..

-Σου αρεσει? με ρωτησε καθως κατεβηκαμε απο την μιχανη

-Ειναι υπεροχα εδω. Αλλα ειναι απομακρυσμενα 

-Το ξερω για αυτο μου αρεσει σχεδον κανεις δεν ξερει οτι υπαρχει αυτο το μερος ετσι και ερχομαι για να ηρεμω. Ειπε και εβγαλε ενα πακετο τσιγαρα απο την τσεπη του.

-Καπνιζεις? τον ρωτησα ο αυτονοητο η βλαμμενη 

-Ναι μηπως θες?

-Οχι και καλο θα ηταν να μην καπνιζες ουτε εσυ. Του ειπα αυστηρα.

-Χαχα και γιατι αυτο?

-Δεν ειναι καλο για την υγεια σου.

-Γιατι νοιαζεσαι για εμενα? με ρωτησε απλα.

-Γιατι να μην το κανω? του απαντησα με ερωτηση 

Γυρισε να με κοιταξει και γελασε πικρα.

-Γιατι πολυ απλα δεν χρειαζεται να με νοιαζεσαι. Κανενας δεν το εκανε και δεν θελω κανεις να το κανει. Μπορω και μονος μου να βοηθησω τον εαυτο μου.

-Ολοι χρειαζομαστε καποιον για να μας νοιαζεται Αλεξη.. Ολοι. τον χαιδεψα στον ωμο

-Δεν θελω να με νοιαζεσαι Δαφνη κανεις δεν το κανει ετσι και αλλιως..

-Οι γονεις σου? δεν γινεαι να μην σε νοιαζονται αυτοι. του ειπα γλυκα 

Τον ενοιωσα να τσιτωνεται και γυρισε αποτομα προς το μερος μου και για πρωτη φορα ειδα αυτα τα ματια εξοργισμενα ετοιμα να παλεψουν αναμεσα στα συναισθηματα θυμου και ληπης. Πραγματικα τρομαξα με την συμπεριφορα του καθως μου εσφιξε τον καρπο και με κοιταξε βαθια στα ματια.

-Αλεξη εισαι καλα? 

-Οχι δεν ειμαι καλα. Ειπε τελικα και χαλαρωσε την λαβη του. Αυτοματα απομακρυνθηκα απο κοντα του, ναι τον φοβομουν παρα πολυ δεν ξερω τι θα μπορουσε να κανει σε αυτη την κατασταση.

-Δαφνη μην με φοβασαι δεν προκειται να σε χτυπησω δεν το εχω κανεει ποτε. Ειπε και με τραβηξε παλι κοντα του.

-Απλα δεν μου ειναι ευκολο να μιλαω για τους γονεις μου ειναι ενα κεφαλαιο που εχω κλεισει εδω και πολυ καιρο.

-Μην ανυσηχεις μπορεις να μου μιλησεις εαν φυσικα το θελεις και εσυ αυτο. Του ειπα και τον χαιδεψα στην πλατη.