CHARM " Yeşil Kolye "

Bölüm 5

Korkularımı yendiğim an kulübe'den dışarı çıktım. Duyduğum seslerin peşinden gitmek, korkunç kadından kurtulmak istiyordum. Dışarı çıktığımda Isabel'in orada olacağını düşündüm fakat yoktu.
-" Isabeeeeel "..
Avazım çıktığı kadar bağırdım fakat bir karşılık alamadım. Isabel ortalarda gözükmüyordu. Karanlık ormanın derinliklerine doğru ürpererek yürümeye başladım. Kararlıydım, kurtulacaktım bu kadından..
   Yaklaşık 15 dakika geçmişti bile. Ormanın içinde kaybolduğumu düşünmeye başlamıştım.  Her yer zifiri karanlık, korkunç bir orman, geniş gövdeli ağaçlar beni ürkütüyordu. Bütün bu düşünceleri kafamdan atıp korkularımın peşinden gittim..
    Kargalardan hoşlanmıyordum.. Bu da yetmezmiş gibi bir anda gökyüzü kargalarla dolmaya başladı. Zifiri karanlıkta, kargaların çığlık atarmışcasına sesleri tüyler ürperticiydi. İşin garip yanı Isabel bir anda nasıl kaybolmuştu.
- " Heeyyy! Sen! Korkunç kadın! Neredeysen çık artık.! Bak geldim işte. İstediğin bu değil miydi? "
-" Heleeen. Buradayım." Sesini duyuyordum. Fakat hala bulamamıştım. Sürekli yürümekten bayağı yorgun düşmüştüm. Kulübe'den çok fazla uzakta olduğumun farkındaydım. Acaba Leo ne yapıyordu? Onu yalnız bıraktığım için çok pişman oldum. Ya başına bir iş gelirse?
     Kargalar uçmaya devam ediyordu. Kulübe'ye geri dönme kararı aldım. Korkunç kadını bulamayacaktım. Ya da bana kendini göstermeyecekti. Acaba gerçekten paranormal bir olay mıydı bu ? Herşeyi kendi kafamda mı kuruyordum. Bulunduğum noktadan geriye dönerek kulübe'ye doğru yol aldım. Tam o sırada karga sürüsü üzerime doğru gelmeye başladı. Çok korkmuştum. Koşar adımlarla kaçmaya başladım. Hızlı bir şekilde koşuyordum. Kargalar peşimi bırakmıyordu. Ayağım taşa takıldı ve olduğum yere kapaklandım.

     Yüzümde bir sıcaklık hissettiğim an elimle sıcaklığa dokundum. Sanırım burnum kanıyordu. Diz kapaklarımda ise aşırı bir ağrı vardı. Olduğum yerden kalktım. Kargalar yoktu. Gün ağarmaya başlamıştı. Ben kaç saattir yatıyordum burada böyle? İçimde inanılmaz bir enerji hissi vardı. Sanki biri bana enerji aşılamış gibiydi. Değişik bir his içim kıpır kıpır.. Saatlerce gülebilirdim. Bir an da duyduğum ses beni irkti. Bu ses bana çok yakın ve uzak bir sesti. Daha önce bu sesi duyduğumu hatırlamıyorum. Fakat işin tuhaf yanı bu ses korkunç değil aksine huzur veriyordu bana.
- " Helenn. Sakın korkma ben yanındayım. "
- " Sen de kimsin ? "
- " Gözlerini kapat Helen. Sadece dediklerimi yap."
Korkarak dediğini yaptım. Huzur veriyordu sesi bana.
- " Kapattım. "
- " Şimdi o güzel gözlerini açabilirsin benim güzel kızım. "

    Duyduğum sesin annemin sesi olmadığına emindim. Bu bir erkek sesiydi. Ama kızım diyordu. Kimdi bu adam ? Korkarak gözümü açtım. Çünkü nasıl bir manzarayla karşılaşacağımı bilmiyordum. Tam anlamıyla gözümü açtığımda gördüklerim bende kısa süreli şok etkisi yarattı. Evdeydim. Odamda. Bu nasıl olur? Bu imkansız değil mi? Biri hemen beni uyandırsın. Gerçekten bir rüyanın içindeyim sanırım. Bunlar gerçek olamaz!

  

Hepinizden çok çok özür diliyorum. Yaşadığım manevi sıkıntılardan dolayı yeni bölüm yazamadım. Çok kısa bir bölüm oldu bu. Anlayışla karşılayacağınızı düşünüyorum. Kendimi toparlar toparlamaz hızlı bir şekilde gelecek bölümler :)

Destek olmanızı bekliyorum.
Takipte kalın.
Kendinize iyi bakın :)