Hayatın silsilesini yemiş bir genç kız; hikayenin baş kahramanı. Genç kız İclal' in çektiği tüm sıkıntılara rağmen ayakta kalışını anlatan ve aşkla bütünleşmiş bir hikaye. Yaptığı seçimlerle girdiği girdabın döngüsüne kapılmış bir genç kızın hikayes...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19. yaş gününü kutlayalı henüz bir hafta olmamıştı. İnce ince çiseleyen yağmurun altında şemsiyesi elinde, ayaklarına özensizce geçirip bağcıklarını açık bıraktığı botlarıyla adeta sürüklenircesine yürüyordu. O an ne ıslanan vücudu önemliydi onun için, ne de o gece yaşananlar... Evet! Hayat değiştirmişti onu. Ayaklarına taktığı çelmelerle nasıl düşmeden yürünürmüş, artık biliyordu. İclal bunları düşünürken bir anda yürüdüğü sokağın başında onu gördü.
Oradaydı işte karşısındaydı. Tam olarak sokak lambasının yanında dikiliyor, ona belli belirsiz gülümsüyordu. İclal birden canlandı az önceki halinden eser kalmamıştı. Üstündeki bitkinliği atmış, bir kuş kadar hafiflemişti. 2 yıl önce feci bir trafik kazasında kaybettiği sevgilisi karşısında duruyordu. İlkin ne yapacağını bilemedi. Nasıl olurdu da bir ölü kanlı canlı karşısında durabilirdi? O vakit delirdiğini düşündü. Ancak delirmek bile şuan onun için fevkalade yerinde ve güzeldi. Ne pahasına olursa olsun o görüntüyle iletişime geçmeliydi. Koşmaya başladı. Koştu, koştu ve koştu. Adamsa öylece yerinde bekliyordu. Adeta hasretle yoğrulmuş bir kavuşmayı bekler gibi... Derken İclal' in içindeki sevinç, heyecan ve tüm güzel duygular yerini hayal kırıklığına bırakmaya başladı. Karşısında duran adam sevdiği adam değildi. Bu nasıl mümkün olabilirdi ki zaten? Ölmüştü işte o. Hem de üstünden koskoca iki yıl geçmişti.
İclal adama yaklaştıkça öfkeleniyordu. Kimdi bu adam? Amacı neydi gecenin bu saatinde yağmurun altında delirmiş gibi İclal'i seyretmesinin?
İclal tam karşısına geçti adamın. Ve:
- " Sen de kimsin be adam? Ne diye dikiliyorsun burada dakikalardır " diyerek adama çıkıştı.
- Çocuk gülümseyen, yakışıklı denebilecek kadar güzel hatlara sahip suratını hiç bozmayarak; " " " Deliler kervanında bir başıma olduğumu sanıyordum. Seni görünce yalnız olmadığımı anladım " diyerek ortamı yumuşatmaya çalıştı.
İclal iyice öfkelenmişti. " Bu da ne demek oluyor şimdi? " diyerek karşılık verdi. "
Çocuk: " Bu yağmurun altında sırılsıklam ıslanıp bundan rahatsızlık duymayacak, aksine zevk alabilecek yapıdaki kişiler deliler kervanındadırlar. Tıpkı bizim gibi diyerek sevecenliğini sürdürdü. "
İclal in öfkesi biraz olsun dinmişti. Fakat o anın kendi hayatı için bir dönüm noktası olduğundan habersiz, çocuğa sırtını dönüp uzaklaşmaya başladı. Daha fazla burada bu adamla hem de yağan bu sağanak yağmurun altında saçmalayamazdı.
Merhaba arkadaşlar bu benim ilk hikayem.umarım beğenirsiniz:))
