KIRILMIŞ BİR KIZ

Hayata Geri Dönüş

İclal ve teyzesinin birlikte geçirdikleri üçüncü hafta dolmuştu ve artık İclal okuluna dönebilecek güçteydi. Her ne kadar  günlerdir okula uğramamış  olsa da, tüm hocaları İclal'i tanıyor yaşadığı talihsiz olayları biliyor ve  ve azminin de bir dağı delebilecek güçte olduğunu biliyorlardı. Zaten son yılındaydı İclal, mezun olacaktı bu yıl. O yüzdendir ki, hepsi İclal' in dönüşüne çok sevindiler. Sevgiyle kucakladılar İclal' i.

 İclal erkenden uyanmış, çoktan hazırlanmıştı bile. Teyzesi de kahvaltılarını hazırlamıştı çoktan. Keyifle her anın tadını çıkararak, geçmişe ve tüm kötü yaşanan olaylara sünger çekerek hep güzel şeylerden bahsettiler o sabah.

Sonra İclal teyzesinin yanağına bir buse kondurarak geç kalmaması gerektiğini söyledi ve çıktı. Üniversite evine 15 dakikalık mesafedeydi arabayla. Ama o yürüyerek gitmeyi tercih etti. 

Sonbaharın serin rüzgarları yüzüne çarpıp, saçlarını dağıtırken o anki haline şükretti. Sevdiği adam -Deniz- geldi yine aklına. Ama hemen onla alakalı düşüncelerini sildi aklından. Evet çok sevmişti, hala da seviyordu ama artık kalbine gömmeliydi bu imkansız aşkı. Çünkü çok çok iyi biliyordu ki ölüler sevemezdi.

Büyük çınar agaçları olan patikadan yürürken derin bir nefes aldı ve gülümsemeye çalıştı. Sonra hemen bir adım arkasında yürüyen adamı fark etti. 

Adam kızın onu fark etmesiyle;

- Ne güzel bir gün değil mi? Görüyorum ki sana da iyi gelmiş bu havanın atmosferi. Seni bıraktığım gibi değilsin. O gece evine kadar takip ettim seni. İçeriye girip bir daha sabaha kadar çıkmayacağından emin olduktan sonra ben de evime gittim. Diyerek sözlerini bitirdi. 

İclal gözlerine ve duyduklarına inanamıyordu. O yağmurlu gecede yağan yağmurun altında sırılsıklam olmuş şekilde karşılaştığı, ölen sevdiceği Deniz e tıpatıp benzeyen bu adam gene karşısında duruyordu. 

Adeta Deniz' i görür gibi oldu ve içinden sıcak birşeyler aktı. Ardından hemen kendini toparladı ve:

 - Ben anlayamıyorum, neden beni takip ettin? Görüyorum ki hala ediyorsun dedi. Biraz sonra adamın vereceği sarsıcı cevaptan habersiz dinlemeye koyuldu. Adam:

- Belki sana garip ve ürkütücü gelecek, inanmayacaksın ama yakın zamanda feci bir araba kazasında kaybettiğim nişanlıma benziyorsun dedi. Senle karşılaştığım o geceden bir hafta önce  nişanlımı o sokakta araba ezmişti. Her gece oraya gelip sabahlıyordum. Sonra seni gördüm. Öyle çok benziyordun ki ona. Kendimi delirmiş gibi hissediyordum. Aklımı yitirecektim sanki. Sırılsıklam iliklerime kadar işleyen o yağmur altında onu bulmuştum sanki yeniden dedi. İclal inanamıyordu duyduklarına.

- İnanamayacaksın belki ama aynı kor ateş beni de yakmakta ve ben de  sevdiğim adamı  kaybetmiştim trafik kazasında. Seni görünce öyle benzettim ki seni ona. Ancak yakından görünce anlayabilmiştim senin o olmadığını dedi.

-İkisi de o an kaderin nasıl bir yazı yazdığını düşünüyorlardı o an kendilerine ve biraz daha çok sevdiklerinin yüzlerini birbirlerinde görebilmek için gözlerini ayırmıyorlardı birbirlerinden...

***

Devamı gelecekkk:)))