GÜNEŞ

_1_ Bir Çift Göz

Merhaba arkadaşlar bu benim ilk kitabım çokça acemiyim imla hataları olabilir şimdiden kusura bakmayın. Yanlız yazmamda yardımcı olan bana cesaret veren arkadaşım ilham perimKezban Mert çok teşekkür ederim

Hikayemin kurgusunu değiştirmeye karar verdim arkadaşlar sadece meslek değişimi yapmak istedim.

💙💙💙

Yine yalnız başımayım, caddenin kalabalığına inat, kalabalık hem huzur veriyor hemde ne bileyim koşarak kaçmak istiyorum. Bende anlamıyorum kalabalıkta yanlız kalabileceğin tek şehir İstanbul olmalı. Her renkten insan var. Herkes kendi yoluna devam ediyor! Mesela turistler tarihimizi çoğu zaman beğenerek çoğu zaman hayranlıkla inceliyor. Bir çok insan kendi halinde, caddeler gün boyunca bazen sevince, mutluluğa, hüzne, bazende yeni filizlenen aşk'a ve sadece arkanızı döndüğünüzde hepsi kendi köşesine çekiliyor. Yine yanlız kalmak isteyenler, birlikte olanlar vesaire vesaire. İnsanlar ne garip yaşamaya çalışanlarda var, çalışmaya çalışanlar da var. Hayat hep böyle sürüncemede devam etmiyor mu? Bir tarafta çalışmak zorunda olanlar diğer tarafta neyse çok uzattım! Çenem düştü.

En sevdiğim çocuk parkına oturup saatlerce oynayan çocukları seyretmek, seviyorum çocukları, ama en trajik olanıysa, Erkek kıza romantik görünmek için kızı salıncakta sallar, tırmanma ipinde yarış yapmalar. Sadece gülüyorum çünkü komik sizde gülün. Ya erkekler kızı elde edebilmek için kaç takla atıyor, bana tuhaf geliyor bilmiyorum.

Aaa kızın yaptığına bak sen, tırmanma ipine tırmansın diye gaz verdi çocuğa, oda delikanlı ya yapmak için ceketini çıkardı, salak güvenme, al işte kız ceketi aldı kaçıyor, Allah'ım neden takip etmiyorsun şu kıt kullarını, çocukta dururmu fırsat bu fırsat kızı neyse konumuz bu değil.

Ben yine ben yalnızım oturmaktan sıkıldım ayrıca boynum ağrımış kitap okumaktan, hem yanlız kalıp kitap okumak hoşuma gidiyor, siz şimdi zannetmeyin ailevi sorunları var ama gerçekten yok ben galiba sevgi arsızıyım kalabalık geniş ailem var her ne kadar onlarla birlikte olmaktan mutlu olsam da biraz da kendim olmalıyım, mesela yalnızlığı sevenlerdenim, kankeytalarım, kankilettalarım var ama onlarda bi yere kadar değilmi?

Şimdi kendimle baş başayım yürüyorum, kalabalık caddede ama o kadar insan varki. O kadar farklı hayatlar, hepsinin derdi başka, hepsinin acısı başka. mesela kenarda gitar çalan çocuk sanki keyfinden oradaymış gibi ama değil çalmak zorunda, çünkü paraya ihtiyacı var. Yada kestaneci amca kim bilir belki emekli ama çalışmak zorunda, belki çocuk okutuyorum diye bu soğuklarda caddede kestane satmaya çalışıyor. Dükkanlardaki satış elemanları ne kadar bezmişler insanlarla uğraşmaktan. Bara girmeye çalışanlar bide kapısını doğrultmaya çalışıp çıkamayanlar ve daha anlatamadığım bir çok insan ve ben bu insanların yanından sadece asık suratımla, donuk bakışlarımla geçiyorum. Ne kadar garip değil mi? Senin sadece bakıp geçtiğin insanlar anlatsan roman olurlar.

İçimde bir sıkıntı var hadi bakalım hayırlısı diyerek geçiştiriyorum kendimi, gerçekten kalabalıktan sıkıldım şu an hemen seri adımlarla durağa gitmem lazım yoksa bizim evdeki Cumhurbaşkanı paralar beni, hava parçalı bulutlu tatlı rüzgar esiyor ne üşütüyor ne ısıtıyor, yağmur çok ince yağıyor, ama otobüs'e binmekten vazgeçtim yürümek istiyorum bu ince yağmurla kulaklığımı da kulağımda oh konuşmadan cadde boyu yürüdüm, müziğe sığınan insandan zarar gelmez, bende öyleyim ama bu gün havamda değilim içimde tarifi imkansız bir şey var heyecan desem, yürüyorum cadde de (sülalem raaad ) dermişcesine, korkuyorum desem korkacak bir durum yok, anlamadım gitti çıkar kokusu bu gün yarın...

Siz şimdi nerde yürüyor bu kız diyorsunuz hemen söyleyeyim canlarım Taksim'deyim gezi parkında oturdum kitap okudum, park her zamanki gibi ne çok kalabalık nede boş. Ağaçlar, kuşlar cıvıl cıvıl çocuk sesleri. İstiklal caddesinde gezindim bi ton insan, her milletten her türden var ama kimse birbirini tanımıyor. Olay bu abi gezince kimse tanımayacak, ama bir şey olduğu zaman herkes yardıma koşacak, mesela ben hiç denk gelmedim yardım edeni, daha çok izliyorlar yaa anlamıyorum insanları ve neyse ya ağzımı açmayayım.