1.2

1.3K 78 13
                                    

Gözlerimi yavaş yavaş araladığımda başımın ağırmasıyla inledim.

Elimi refleks olarak kafama götüreceğim sırada sandalyeye bağlı olduğumu fark ettim. En son ne olmuştu ki bana?

Acaba öldüm mü?

Lan yoksa hala rüya mı görüyorum.

Tövbest yarappi seni büyüksün.

Deponun kapısı açılıp içeriye güneşten dolayı sadece gölge gibi duran biri girdi.

"Azrail sen misin kanka?" Korkuyla sorduğum bu soruya büyük bir kahkaha cevap verdi.

Gölge adam yavaş yavaş yanıma yaklaşırken görüntüsü netleşti.

"Galiba şu an kim olduğumu gayet iyi anladın" ben şaşkınlıkla ona bakarken o kıvırcık saçlarını geriye itti.

"O-on-onur?"

"Ta kendisi"

"Neden kaçırdın beni lan patates tohumlu göbek salatası"

Yüzüme doğru eğildi ve elleriyle sandalyenin kollarını tutup destek aldı.

"Uzun zaman oldu görüşmeyeli ve sen baya güzelleşmişsin"

Yüzüme biraz daha eğildiğinde korkuyla yutkundum.

"Benden bu kadar korkmamalısın"

Elini yanağıma koyduğunda çırpınmaya başladığım gibi geri çekti.

Istifini bozmadan tekrar eski halini aldı.

"Benden korkma. Seven insan sevdiğine zarar vermez. Seven insan kıskanır, seven insan sevdiği için herşeyi göze alır. O yüzden benden korkma."

"Ne istiyorsun benden?"

Sorumla beraber tebessüm etti.

"Yangının çıktığı günü hatırladın mı? O gün sana bişey demiştim"

*****

Balo güzel ve baya eğlenceli geçiyordu. Sevgililer sahnede dans edip kahkaha atıyorlardı.

"Ben bir lavaboya gidiyim"

Bizimkilerin yanından ayrılıp lavabonun yolunu tuttum.

Zor bela yerini bulunca kapıyı açıp içeri girdim.

İşimi halledip ellerimi yıkadım ve biraz makyajımı tazeledim.

Çıkacağım sırada telefonumun çalmasıyla durdum ve çantamdan çıkarıp ekrana baktım.

Gizli numara...

Telefonu cevapladım.

"Alo"

"Birazdan hayatının en kötü gününü yaşayacksın ve belkide..."

"Öleceksin?"

Yüzümü ekşitip beni işletiyorlar diye telefonu kapatıp çantama koydum.

Kapıya yöneldiğim sırada ışıklar söndü ve kilit sesi geldi.

Hass...

Şu an iki fobimi de beraber yaşıyordum.

Karanlık ve kapalı alan.

Kapıya tüm gücümle vurup bağırmaya başladım.

"Imdaaaaaat kapalı kaldım burada kimse yokmu?"

İZMİR ŞEKERİ (#Wattys2018)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin