Harry Potter the Horcrux

2. De erfgenaam van Zwadderich

          

Hij belande in een enorme ruimte, omringt door water aan beide kanten. In het water stonden om de zoveel meter grote zuilen in de vorm van slangen hoofden. Haastig volgde hij de enige route die leidde naar het achterste gedeelte van de ruimte, waar een groot beeld van een oude man met een lange baard tegen de muur gedrukt stond, waarschijnlijk was de man Zalazar Zwadderich. Een zwart klein hoopje lag daar op de grond, en toen Harry dichterbij kwam zag hij dat het hoopje Ginny Wemel was. Zijn benen kwamen meteen in actie en hij schreeuwde haar naam terwijl hij naar haar toe rende. Hijgend liet hij zijn toverstok vallen en hurkte hij naast haar neer. Ginny's  gezicht lag half in het water wat Harry voor nog meer paniek zorgde.'' Word nou wakker alsjeblieft! Wees niet dood!'' schudde hij haar heen en weer.'' Ze zal niet wakker worden,'' klonk een kalme stem vanuit het niets. Harry draaide zich verbaasd om, en keek de jongen recht in zijn ogen. Het was Marten Vilijn, de jongen die hij in het dagboek had gezien. Zijn lichaam zag er wazig en grijs uit, maar misschien lag het wel aan de belichting dacht Harry.'' We moeten hier weg Marten voordat de Basilisk komt!'' zei hij terwijl hij ginny's ijskoude lichaam probeerde wakker te krijgen.'' Hij komt alleen op bevel,'' Zei hij kalm. Harry vestigde zijn aandacht nu op Marten die Harry's toverstok door zijn vingers liet glijden.'' Geef hem terug,'' vroeg Harry verbaasd omdat hij zweerde dat hij naast hem op de grond zou liggen.'' Je zult hem niet nodig hebben Harry.'' Zijn geduld was op en hij probeerde hem opnieuw duidelijk te maken dat ze nu echt moesten gaan.'' Ik ben bang dat het niet gaat,'' zei Marten.'' Want hoe zwakker de arme Ginny wordt, hoe sterker ik word.'' Harry's brein maakte over uren en verbaasd keek hij hem aan.'' Dat klopt Harry, want Ginny was degene die de geheime kamer opende.'' ''Nee dat zou ze nooit doen,'' verweerde hij zich. Paniekerig keek hij naar zijn toverstok die dansend in de handen van Marten bewoog.'' Het was Ginny die de basilisk bevrijde uit de geheime kamer, Ginny die de kat van Vilder heeft opgehangen en wie de berichten met bloed op de muur heeft geschreven.'' Hij kon niet geloven dat Ginny zoiets zou doen. Hij kende bijna de hele familie Wemel en Ginny was het lieve stille meisje wie een oogje had op Harry. Het kon gewoon niet zo zijn.'' Waarom zou Ginny dat doen?'' vroeg Harry vol ongeloof.'' Ik kan erg overtuigend zijn, maar ze wist ook niet wat ze deed omdat ze in een soort trance verkeerde. De arme Ginny werd bang van het dagboek en probeerde het te lozen in de meisjes wc, zo kwam het bij jouw terecht. De persoon die ik het liefst wilde ontmoeten.'' Harry was gekalmeerd.'' En waarom wilde je mij ontmoeten?'' vroeg hij verbaasd. '' Ik heb je mijn herinnering laten zien waarin ik je liet geloven dat Hagrid schuldig was, om zo je vertrouwen te winnen''.'' Hagrid is mijn vriend, en jij hebt hem bedrogen,'' zei Harry verdedigend. Marten vertelde in alle kalmte verder.'' Zelfs het schoolhoofd professor Wafellaar leek mij te geloven, alleen Perkamentus stond op voor die reus.'' ''Ik zou willen wedden dat Perkamentus zo door je plannetje heen zag,'' speelde Harry het spelletje mee. '' de tijd daarna hield hij mij scherp in de gaten waardoor ik de kamer niet nog een keer kon openen, dus stopte ik mijn zestienjarige zelf in het dagboek waardoor ik ooit zou terug komen om Zalazar Zwaderich's werk af te maken. '' verhief hij zijn stem, alsof hij trots was op zijn werk. Harry kneep zijn ogen tot spleetjes. '' De versteende leerlingen zouden nu elk moment wakker kunnen worden door het sap van de Mandragora's,'' zei hij vol zelfvertrouwen. Eens vage grijns verscheen op het knappe gezicht van Marten.'' Heb ik het niet verteld? Het vermoorden van modderbloedjes is allang mijn doel niet meer. De laatste paar maanden heb ik een nieuw doel gevonden en dat ben jij Harry Potter.'' Harry zelfvertrouwen daalde, en het voelde alsof er een knoop in Harry's maag verstopt zat.'' Hoe kan het dat een pasgeboren kind zonder magisch krachten de meest uitzonderlijke tovenaar ooit heeft kunnen stoppen, en daar alleen een litteken aan over gehouden heeft?'' Door zijn stem klonk woede en zijn lach verdween.'' Hoe kan het jouw schelen dat ik ontsnapt ben, Voldemort was na jouw tijd.'' Marten zakte door zijn hurken waardoor hij nog op ooghoogte bij Harry.'' Voldemort is mijn verleden, heden en toekomst.'' Harry liet de woorden tot zich doordringen, maar hij wilde ze niet geloven. Marten maakte kleine beweginkjes in de lucht, en zo ontstonden er letters.