Harry Potter the Horcrux

6. De geheimzinnige brief

De grote zaal werd stil toen Harry en zijn vrienden binnen kwamen. Aan sommige tafels klonk gefluister en leerlingen draaiden hun hoofden naar het drietal. Sommige wezen zelfs en af en toe hoorde hij zijn naam voorbij komen. Hij probeerde zo normaal mogelijk naar de tafel van Griffoendor te lopen en zag de tweeling bedroefd naast elkaar zitten. Toen ze Harry zagen, lachten ze triest. Hij wist eerst niet zo goed wat hij moest zeggen, maar Ron nam het eerste woord.' Zijn ma en pa ook de geheime kamer in geweest?' vroeg hij droevig.' Nee ze zijn alleen in het kantoor van Perkamentus en in de ziekenzaal geweest, maar mam staat op instortten en die Malfidus maakt het ons niet makkelijk, pa gaat er ook bijna aan onderdoor!' Sprak Fred Wemel.' Malfidus?' En Harry keek bijna automatisch naar de tafel van Zwadderich waar hij de blonde jongen druk zag gebaren naar zijn vrienden, Korzel en Kwarst.' Wat is er met Malfidus?' vroeg hij geïnteresseerd. George nam het van hem over.' Hij wilt pa laten ontslaan bij het ministerie of misschien wel laten arresteren, want nu Ginny...' George bleef steken in zijn zin.' Nu zij er niet meer is heeft hij een reden, hem in de rechtbank te plaatsen.' ' Waarom is dat een goede reden, ik kan mij voorstellen dat ze hem juist begrip tonen na wat er gebeurd is.' Ron leek het net zoals Harry niet te begrijpen.' Ginny is wel degene die de kamer heeft geopend waardoor Jeweet...wel terug is gekomen en we kunnen niet bevestigen dat ze gemanipuleerd werd door dat dagboek, tenzij Jeweetwel dat wilt bekennen maar die kans is heel klein.' Hermelien nam het van de tweeling over en allemaal keken ze haar verbijsterd aan.' Je hebt gelijk Hermelien, hoe kunnen ze in vredes naam bewijzen dat ze bezeten werd door dat rotboek,' zeurde Ron en hij liet zijn hoofd op zijn armen steunen. Het gemurmel in de zaal was weg toen het schoolhoofd achter zijn gouden standaard ging staan waar een gouden uil op rustte." Vandaag is de laatste avond dat wij bijeen komen voor de vakantie, en ik wil jullie nog op de hoogte stellen plus wat uitleg geven over een aantal serieuze zaken. Allereerst over Ginny, wiens eerste jaar op Zweinstein het was." George en Fred snikten bij het horen van haar naam en ook Percy verderop snuitte zijn neus in een papieren zakdoek." Het meisje wat altijd vrolijk door het leven ging en werd geholpen door haar oudere broers die haar ook zeker zullen missen. Haar leven werd beroofd door een zeker duistere tovenaar, van wiens naam jullie ongetwijfeld wel eens gehoord hebben. Voldemort." Het werd weer onrustig in de zaal, en Harry voelde weer de blikken in zijn rug prikken." Jullie zullen ongetwijfeld gehoord hebben wat er in de Geheime kamer gebeurd is en ik wil ervoor zorgen dat jullie de waarheid meekrijgen. Marten Vilijn was net zoals jullie een leerling op Zweinstein, die de lessen volgde en klassenoudste van Zwadderich was. Hij was een slimme jongen, die uiteindelijk een grote fout heeft gemaakt." Harry zag in zijn ooghoek Carlo Kannenwasser, een oudere leerling van Huffelpuf, geïnteresseerd luisteren en verder had iedereen zijn volledige aandacht op Perkamentus gericht." Hij koos voor de duisternis en liet zich donkere magie aanleren. Later heeft hij het bestaan van onze toverwereld op het spel gezet, en vele mensen vermoordt. Onthou dat licht gevonden kan worden ook in de donkerste tijden." Het bleef muisstil in de zaal en zelfs de leerlingen van Zwadderich hielden hun mond." Laten we een moment stilte houden voor onze Ginny, mag zij herdacht en nooit vergeten worden." Fred en Had zijn hand op George schouders gelegd, en Percy kneep zijn ogen samen.Achter zich hoorde hij Ron zacht snikken. Harry besloot uit respect zijn ogen te sluiten, maar zag gelijk weer het beeld van de lijkbleke Ginny voor zich, die hem aanstaarde in het duister. Hij zou dat nooit kunnen vergeten en hij opende zijn ogen. Zijn hart ging weer als een razende tekeer, want achter het gouden standaard stond Voldemort in zijn nette zwarte pak. Hij keek Harry met een grijns aan en zijn rode ogen boorde zich in Harry's hoofd. Hij verbeelde zich, Voldemort kon hier niet zijn, het zit allemaal in je hoofd. Harry knipperde weer met zijn ogen  en zag toen weer de man met de baard staan, die zijn blik vestigde op Harry. Zou hij het weten? Vroeg hij zich af.

Even later brachten de klassenoudste de leerlingen van hun afdeling terug naar de slaapzalen om hun koffers in te pakken. Het was nog nooit zo stil geweest en er hing een trieste sfeer in de lucht. In de Griffoendor kamer, ging iedereen ook gelijk naar zijn slaapzaal, naar zijne koffer toe en Harry en Ron besloten hetzelfde te doen.' Ik ga niet terug met de trein maar huis,' vertelde Ron zacht terwijl hij zijn gewaden hardhandig in zijn koffer duwde. Harry keek niet op, hij had het eigenlijk ook wel verwacht. De vader en moeder van Ron moesten wel zo bang zijn dat ze hem op Zweinstein kwamen ophalen.' Maar laten we contact houden, ik kan de familie uil gebruiken om dan' - ' Ik snap het Ron!' Zei Harry nijdig en hij stopte met inpakken en ging op het randje van zijn bed zitten. Ron zweeg en de spanning in de kamer steeg. Marcel die ook zijn koffer aan het inpakken was pakte zijn spullen haastig in en rende bijna de kamer uit met zijn koffer slingerend achter zich aan. Zijn litteken prikte weer en hij duwde zijn hand tegen zijn voorhoofd, maar de pijn werd niet minder. Op dat moment zag hij een brief op zijn bureau liggen. Hij scheurde hem open en las voor:

Beste Harry ik heb iets gevonden wat je misschien al kwijt was. Ontmoet mij om negen uur in mijn kamer. En O het wachtwoord is Citroentaartjes.

Gegroet Professor Perkamentus

Een half uur later klopte Harry op de deur en werd hij naar binnen geroepen. Hij nam plaats op dezelfde stoel als waar hij eerder vanavond al had gezeten. Perkamentus legde een stok op tafel. Harry's stok om precies te zijn, hij pakte het van de tafel, en hield hem stevig vast.' Maar ik dacht dat Voldemort, dat hij hem, zegmaar had meegenomen?!' Perkamentus glimlachte en rustte zijn handen op het bureau.' Hij is ontsnapt via de schachten, blijkbaar was er ook nog een andere uitgang die naar de tuin achter de school leidde, waar we jouw toverstaf hebben gevonden.' 'Maar waarom liet hij mijn toverstaf daar achter?' Kwam hij gelijk terzake. 'Er kunnen meerdere antwoorden mogelijk zijn, misschien wachtte er iemand aan de uitgang of verdwijnselde hij gelijk.' 'Wat is verdwijnselen precies meneer?' Vroeg Harry beleefd.' Het transporteren van je lichaam naar een andere plaats, maar daar leer je later nog wel meer over, want Harry je moet nu echt weer terug naar je slaapzaal. Morgen wordt een lange dag.' Harry gehoorzaamde en liep richting de deur. ' onthou als je thuis bent, dat je nooit alleen bent.' En Harry voelde zich warm worden.' Oh en ik wilde nog zeggen is, dat u gelijk had.'  ' waarover precies?' 'Ik heb inderdaad rare dromen over Ginny en over...Voldemort.' Ze zwegen en zonder dat Perkamentus nog wat kon zeggen liep Harry de kamer uit.

Later in de gang botste hij tegen Percy op, gevolgd door Fred en George en als laatste Ron. Alle vier hadden ze hun koffer mee, en Ron staarde naar zijn voeten. Harry verontschuldigde zich naar Percy en sloeg vervolgens zijn armen om Ron heen. Hij schrok, maar gaf hem een stevige knuffel terug, wat een opluchting voor Harry was.' Ik was bij Perkamentus geweest en heb mijn toverstok weer terug,' fluisterde hij in Rons oor.' En Jeweetwel?' Hij voelde Ron huiveren en hij liet hem los.'ontsnapt buiten de school. Ik hou je op de hoogte.' Ron knikte en sleurde zijn koffer de trap af.

Later toen Harry in zijn kamer kwam, was de rest verdwenen, waarschijnlijk in de gemeenschappelijke kamer. Zijn koffer stond open, terwijl hij zeker wist dat hij dichtzat voordat hij wegging. Misschien had Ron iets in zijn koffer gedaan. Met zijn toverstaf in zijn hand, klaar voor gebruik, liep hij naar zijn koffer en zag op zijn netjes gestreken gewaden een brief liggen, waar zijn naam keurig op geschreven stond.

Aan Harry Potter

Hij scheurde de brief open en pakte de inhoud daaruit. Hij vouwde een stevig oud papier open en las voor.

Harry, wat groei je snel en wat leer je veel hier op Zweinstein. Je ouders zullen trots op je zijn geweest...Jammer genoeg is de Duistere Heer teruggekeerd en is het verstandig om voorbereidingen te treffen en veel te oefenen.Vooral verdediging's spreuken zullen je van pas komen. Ik hou een oogje in het zeil en ik zal over je waken. Je hoeft je dus geen zorgen te maken over je veiligheid. Zorg goed voor jezelf en laat je niet beïnvloeden. Als het teveel voor je wordt, probeer je hoofd dan leeg te maken en aan de gelukkig momenten te denken.
Succes.

Er stond geen afzender bij en hij bleef naar de brief staren. Wie had hem deze brief gestuurd?