Hoofdstuk 3

90 2 2
                                    

Die middag toen ik naar huis werd gebracht vroeg ik nog aan mijn Chauffeur of hij me echt niet naar school kon brengen. Maar hij gaf niet toe. Dus met een knoop in mijn maar rende ik naar binnen, want ik zag de jongen.... alweer.
Toen reed mijn chauffeur weg.

Ik was nu wéér alleen thuis. En voor het eerst in mijn leven vond ik dat echt eng. Dus ik pakte een glas cola en liep naar boven. Ik ging in mijn kamer zitten en deed mijn deur op slot. Een paar minuten later hoorde ik voetstappen op de trap. Ik hoorde dat het mijn kat candy was. Zij is zo'n schatje. Ik opende de deur en de kat ging rustig op mijn bed liggen. Op dat moment wenste ik dat ik ook een kat was, zo zorgeloos. Na een tijdje bestelde ik eten en ging ik slapen, terwijl ik mijzelf inpraatte dat die man wel niks zou zijn.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd bedacht ik me dat ik me vanochtend zou kleden zoals ík het leuk vond. En niet zoals hoe anderen het wilde. Dus ik trok een blauw jurkje aan met daaronder een zwarte legging. Ook deed Ik een spijkerjasje aan, en als laatste een ketting. Ik keek uit het raam en tot mijn grootste verbazing zag ik de jongen niet. Ik ontspande en merkte op dat het vandaag echt heerlijk weer is.

Zo bleef ik een tijdje staan

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Zo bleef ik een tijdje staan. Toen ik naar de tijd keek besefte ik dat ik erg laat was. Snel deed ik mijn raam dicht, rende naar beneden en pakte mijn fiets. Toen stapte ik op en reed ik de hoek om.

Ik keek niet eens, en dat was wel heel stom van mij. Want voor ik het wist zag ik de jongen naar mij toe rennen. Het volgende wat ik voelde was een doffe klap toen ik op de grond belande, en een vreselijke pijn in mijn hoofd. Vervolgens werd het zwart voor mijn ogen.
Toen ik weer wakker werd zag ik dat ik in een busje zat. Mijn handen waren vastgebonden, eerst wist ik niet waarom maar toen herinnerde ik me alles weer, de jongen, mijn haast en vervolgens de pijn in mijn hoofd die ik nog steeds had. Ik had wel door dat ik was ontvoerd, maar wat wilde ze van mij? Wat ging er met mij gebeuren? Wie hebben mijn ontvoerd? En er spookte nog duizenden van dat soort vragen door mijn hoofd.

Ik zag dat mijn ontvoerder zich had omgedraaid, ik keek hem nu recht in de ogen aan. Ik had rillingen over mijn hele lichaam. Mijn ontvoerder was de eerste die de stilte verbrak. "Ik zal je een tip geven, houd je stil en doe wat er van je word gevraagd. Tenminste... als je hoofd je lief is op de plek waar hij zit." Vervolgens lachte hij op een manier die je altijd in films ziet. Ik was heel erg bang.
*******
SUPER BEDANKT VOOR HET LEZEN ALLEMAAL.

EN SORRY DAT HET ZO LANG DUURDE, SCHOOL IS WEER BEGONNEN DUS IK HEB HET EEN BEETJE DRUK 😭😭

VOLG OOK ALLEMAAL  TessieStories zij is bezig om een boek te schrijven en die komt binnenkort online 

EN BLIJF LEZEN, HET GAAT SUUUUPER SPANEND WORDEN 😝

My kidnapperWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu