My kidnapper

Hoofdstuk 11

We zijn al weer thuis, of in ieder geval Kay's huis. Ik ben moe en er gaan honderden emoties door me heen, ik wist niet eens dat dat kon.  Ik ben zo boos en gefrustreerd maar ook heel bang en verdrietig. En ik blijf denken aan thuis. Ze betalen het losgeld wel... toch? Aaahrg, ik word gek Van mezelf. ik ga slapen. Maar net toen ik de woonkamer uit wilde lopen - want daar zat ik - merkte Kay me op.

"Waar ga jij heen"

"Naar bed, problemen mee?"

"Nee, maar ik breng je wel even"

Ik rolde mijn ogen en liep naar boven, Kay liep achter mij aan. Ik vond het best vervelend om geen privacy te hebben maar hij is denk ik gewoon bang dat ik ontsnap. Een kwartiertje later had ik een ander shirt aan en mijn joggingbroek. We waren zo dom geweest om geen pyjama's te kopen. Ik ging in mijn bed liggen en zag Kay nog in de deuropening staan. hij keek naar mij, maar niet op een gemene manier zoals hij de hele dag had gedaan. eerder.... aardig, nee, nee, nee, Lena, dat kán niet, hij heeft me ontvoerd. ik bleef kijken naar hem, hij is veel knapper nu hij niet zo gemeen kijkt. hij heeft mooie groen ogen, niet zoals mijn lelijke bruine ogen. (DIT IS GEEN HAAT NAAR MENSEN MET BRUINE OGEN HOOR, IK HEB ZELF OOK BRUINE OGEN XD) 

helaas bleef zijn gezicht niet lang zo mooi, al snel keek hij weer erg serieus. "geniet maar van het laatste nachtje in dit bed." ik probeerde me te bedenken wat dit kon betekenen maar ik had werkelijk geen idee, blijkbaar was mijn gezicht heel duidelijk want hij zuchtte en ging verder "morgen komt mijn zus zoals je weet, maar er zijn maar 2 bedden. dus jij komt bij mij op de kamer. alleen een luchtbed is lang niet zo zacht als dit bed" ik slikte en hij grijnsde. gelukkig ging hij weg en kon ik slapen. maar door zijn woorden kwam ik niet meer zo makkelijk in slaap, ook al was ik heel moe.

uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen want de volgende ochtend werd ik wakker door de zon die door de gordijnen scheen. ik rekte me uit en liep naar het raam. daar zag ik dat het raam open kon, ik opende het en kreeg een plan... ik kleedde me aan en liep naar beneden, daar zat Kay al. "zozo slaapkop, eindelijk wakker" hij wist waarschijnlijk nog niet dat je niet tegen me moet praten als ik net wakker ben. ik heb namelijk een enorm ochtendhumeur. "houd je mond, het is pas negen uur" ik plofte neer op de superzachte bank. het irriteert mij echt enorm dat alles hier echt heel zacht is. ik wilde dat alles thuis ook zo zacht is. thuis......