Uitgehuwelijkt aan mijn verkrachter

#7

'Je dacht dat je me kon raken of niet?' Zegt Jaouad lachend
Hij komt dichter bij,waardoor ik een vieze geur ruik, een geur die ik eerder van hem heb geroken. Hij is dronken. 'Dacht je echt dat je mij kon raken?' Zegt hij harder. Hij kijkt mij gevoelloos aan en zegt: 'Mij kun je nooit raken, ik ben je man en je zal me vanaf nu gehoorzamen voordat er erge consequenties zullen komen en geloof mij die zal je niet willen hebben.' Zeg hij met nadruk op 'erge consequenties'.
Hij pakt me stevig bij mijn arm vast en trekt me mee naar boven.
'LAAT ME LOS!' schreeuw ik huilend.
Hij breng trekt me mee naar 'onze' kamer en probeert mijn trui uit te trekken. 'JAOUAD LAAT ME MET RUST!' Zeg ik onder de tranen.
In een keer voel ik een harde klap.
Ik kijk hem gekwetst aan. 'IS DIT WAT JE WILT?' Schreeuw hij. Hij loopt weg en duwt de deur hard dicht. Weetje? Hij is mijn tranen niet waard, ik zal hem niet boven mij zetten. En ik zal hem de volgende keer laten zien wat ik waard ben. Hij wou mij en kreeg mij door vals te spelen, maar ik zal winnen en ik zal al mijn energie erin stoppen. Hij zal spijt krijgen. Mijn broers hebben mij geleerd om eerst zelfrespect te hebben, maar sinds ik hem ken is mijn zelfrespect verdwenen. Hij heeft mijn famillie band verpest, mijn eer afgepakt, mijn zelfrespect afgepakt. Waar waren al mijn tranen voor nodig? Voor hem? Degene die mij pijn heeft gedaan? Ik heb geleerd om niet te huilen voor de mensen die mij kwetsen.
Ik deed mijn pyjama aan en ging naar bed.

Volgende dag:
Jaouad is net naar werk gegaan. Ik loop naar beneden. Vandaag komen eindelijk mijn broers en mijn moeder. Ik heb hun al zolang niet gezien. Ik maakte het huis wat schoon kleedde mij om en maakte wat eten. Ik vraag me af wat mijn vader nu zou doen. Zou hij spijt hebben voor wat hij heeft gedaan, Of zal hij er niet eens aandenken?
En degene die ik het meest heb gemist is natuurlijk mijn moeder, zij moet natuurlijk het meeste pijn lijden met wat mij is overkomen. Alle last moest zij dragen. Ik hoor de bel en loop enthousiast naar de deur. Ik doe de deur open en zie helemaal niemand buiten staan ik wil net een stap naar buiten zetten tot ik schrik.
'Boeh' hoor ik Zakaria zeggen. Ayad en Yassin helemaal stuk gaan.
'Je moest je gezicht zien HAHAHAH.' Zegt Yassine.
'En jij had mijn leven moesten zien toen je werd geboren.' Zei ik lachend.
'Je hebt nog steeds zelflol, hé?' Vroeg Zakaria.
Ik knikte zelfverzekerd.
'Waar is mama?' Vraag ik even later.
'Ze komt wat later.' zegt Zakaria

Echt een saai deeltje maar ik heb weinig inspiratie dus sorry💋💕