Uitgehuwelijkt aan mijn verkrachter

#9

3 weken later
Er is in deze weken niks verandert. Ik doe nog steeds bot tegen Jaouad. Soms probeert hij nog met mij te praten, maar ik breek hem meestal af of negeer hem gewoon. Ik weet niet eens hoelang ik dit nog zou kunnen volhouden. Ik mis de tijden van vroeger toen Jaouad en ik nog goed met elkaar om konden gaan. Hij heeft mij gelukkig niet meer aangeraakt en hopelijk blijft dat zo. Deze dagen heb ik gemerkt dat ik overtijd ben, ik vrees voor dat ik zwanger ben. Ik heb ook de symptomen van een zwanger persoon. Het laatste waar ik zin in heb is een baby. Als ik geen kind krijg heb ik een grotere kan om hem te verlaten, maar met kind wordt het bijna onmogelijk. Sinds korte tijd is Ghislain ook een van de meest dierbare mensen in mijn leven geworden. Ze heeft mij zo erg geholpen met mijn problemen. Ik ga vandaag Insha'Allah als Jaouad gaat werken een zwangerschapstest met haar kopen.

'Hayat ik ga werken!' Hoor ik Jaouad roepen, wachtend op mijn reactie. Hij kijkt mij aan tot dat hij merkt dat ik nog steeds niet met mijn negeer sessie ben gestopt. Hij gaat zoals altijd als ik dit doe boos weg, tot mijn schrik duwt hij de deur boos dicht. Ik bel Ghislain gelijk en informeer haar dat Jaouad weg is. Een kwartiertje later hoor ik de bel. Ik kijk in het raampje van mijn deur en zie Ghislain staan. Ik doe de deur blij open.
'Hey schat, hoe gaat het.' Vraagt Ghislain met medelijden.
'Goed Alhamdullilah, er valt niks te klagen.' Zeg ik met een geforceerd lachje.
Ze ziet gelijk dat ik lieg en kijkt me aan met een uitdrukking dat ze me doorheeft.
'Mhmmm' zegt ze.
'Hoe gaat het met jou?' Vraag ik om dit onderwerp op stop te zetten.
'Ook goed!' Zegt ze blij.
'Hayat, laten we gelijk gaan, voordat Jaouad komt.' Zegt Ghislain vlug.
'Is goed schat' zeg ik bang voor als Jaouad vandaag eerder komt. We gaan snel de auto in en rijden naar een winkeltje met een zwangerschapstest. Ghislain pakt meteen de beste zwangerschapstest. We lopen naar de kassa en kopen het product. We gaan nog even ergens een terrasje pakken en ik vertel haar gewoon de waarheid van hoe het met me gaat.

Thuis aangekomen
Ik loop gelijk het toilet in en volg wat er op de zwangerschapstest staat. Ik stap het toilet uit en samen wacht ik met Ghislain op het resultaat.
'Eerlijk wil je wel zwanger zijn schat.'
'Ik ben er helemaal niet klaar voor. Ik zit met teveel dingen in mijn hoofd en een baby erbij maakt het 10x erger.' Zeg ik vermoeiend.
'Snap ik' zegt Ghislain medelevend.
'Kan jij voor mij kijken? Ik ben echt bang whahahah.'
'Tuurlijk, maar als je zwanger bent wordt ik wel tante he?' Zegt ze enthousiast.
'Tuurlijk!' Zeg ik blij.
Ghislain kijkt naar de zwangerschapstest en haar blik verandert van blij naar een geschrokken blik.
'En? Is het positief?' Vraag ik nieuwsgierig.
Ze knikt.
'Owh' zeg ik stilletjes. Mijn ogen worden steeds vochtiger en voor ik het weet barst ik weer in tranen.
'Alles komt Insha'Allah goed schat, blijf volhouden jou tijd komt wel en het gaat Insha'Allah beter dan ooit te voren worden.'
'Da-n-kje-wel' zeg ik terwijl ik er tussen snik.
Nadat Ghislain mij heeft getroost en we nog hebben gegeten is ze weg gegaan.
1 uur later
Ik hoor de deur open gaan en hoor niemand iets zeggen. Raar. Ik pak een voorwerp en loop de gang in denkend dat er een inbreker is. Ik verstop mij achter de trap, en kom tevoorschijn en sla de persoon in huis als ik de voetstappen dichterbij hoor komen.
'AUW' hoor ik Jaouad zeggen.
'KANK** HAYAT' (excuus voor mijn taalgebruik) hoor ik een bekende stem zeggen.
Ik kijk naar de persoon die is gevallen en zie Jaouad. 'Shit! Sorry, ik dacht dat je een inbreker was, omdat je dit keer niks zei toen je binnenkwam.' Zei ik met angst in mijn ogen.
'JE HEBT TOCH KANK** OGEN? OF NIET?' Roept hij hard terwijl ik gewoon naast hem sta.
'Sorry' zeg ik met volle angst terwijl ik beschaamd mijn kamer in ren. Hoe dom kan ik zijn? Hij heeft gelijk ik kon kijken. Ughhh altijd breng ik mijzelf in de problemen. Na een uurtje gaat de deur langzaam open. Ik verstop mij snel onder de dekens, Jaouad gaat mij zeker weer slaan. Ik voel de voetstappen steeds dichterbij komen. 'Hayat' hoor ik Jaouad voorzichtig zeggen. Ik antwoordt niks uit angst terug. 'Hayat' zegt hij vervolgens weer. En nog een keer zeg ik niks. In 1 keer trekt hij de dekens van mij af, zonder moeite. Ik kijk naar de muur. 'Hayat kijk me aan.' Zegt hij terwijl ik gewoon naar de muur blijf kijken. 'IK ZEI KIJK ME AAN!' Zegt hij dreigend.
Ik begin hem langzaam aan te kijken. Ik voel voor de 2e keer al de tranen over mijn wangen stromen. 'Ik wil even met je praten.' Zegt Jaouad met spijt.
Ik knik als toelating.
'Het spijt me, ik had niet zo moeten reageren. Je maakte gewoon een vergissing en ik maakte er een te groot probleem van.' Zegt hij met spijt in zijn ogen. Hij wacht op een reactie en gaat uiteindelijk teleurgesteld weg. Waarom zei ik gewoon niks terug? Alweer heb ik een fout gemaakt. Even later ga ik stilletjes de woonkamer weer in en zie ik dat Jaouad het eten dat ik had gemaakt opgegeten heeft en tot mijn verbazing heeft afgewassen en gedweild. 'Dankje' zeg ik zachtjes.
'Waarvoor?' Zegt hij.
'Voor het afwassen' zeg ik als antwoord op zijn vraag.
'Het was een kleine moeite.' Zegt hij met een klein lachje.
Ik ga aan de andere kant van de zetel zitten (tegenover hem). Ik begin op Netflix naar een film te zoeken tussen comedy en kies er eentje uit. Hij zit even op zijn telefoon tot ik bij. Een stukje van de film begin te lachen. Hij legt zijn telefoon neer en kijkt mee naar de film. We lachen op het zelfde scène van de film en kijken elkaar vervolgens lachend aan. We lijken op tieners die net verliefd worden. Elk moment dat ik lach voel ik mij aangekeken door Jaouad. Ik trek me er niks van aan. Even later voel ik mijn ogen zwaarder worden.

Sorry voor dat ik maanden niks heb geschreven. Ik had het druk met school. Insha'Allah ga ik nu kunnen blijven schrijven xx.❤️❤️ vergeet niet te stemmen!💋