#8

367 35 18
                                    

Ik hoor de bel en liep naar de deur. Eindelijk is mijn moeder er. Ik deed de deur open
'Mama waar was je?' Vroeg ik. tot mijn schrik was het Jaouad.
'Wat zeg jij nou weer?' Vroeg hij.
'Ehm niks, wat doe je hier eigenlijk?' Vroeg ik angstig.
'Ik heb eerder vrij genomen, ik wou met je praten.' Zeg hij.
'Maar je hebt toch je sleutels, waarom bel je dan aan?' Vraag ik hem.
'Vergeten' zegt hij ongeïnteresseerd.
'Hayat waarom duurt het zolang?' Schreeuwt Ayad.
'Wie is hier?'
'Niemand, maar kan je even iets voor me uit de supermarkt kopen?' Vraag ik angstiger dan eerst.
'Laat me eerst naar binnen, dan gaan we samen.' zegt hij terwijl hij me aan de kant duwt.
Ja, het klopt ik wil niet dat mijn broers in contact komen met Jaouad, want er zullen grote ruzies komen. En mijn broers kunnen boos worden, heel erg boos zelfs.
'Jaouad wacht!' Probeer ik te zeggen door hem tegen te houden.
Hij doet de deur van de woonkamer open en blijft een paar seconden staan. 'Ik heb jouw eetkunsten echt gemist man, hij verdient jouw niet.' Zegt Yassin lachend in de keuken. 'Yassin, stil.' Zeg ik bang.
Zakaria en Ayad kijken hem woedend aan. Yassin komt de keuken uit en zijn gezicht verandert gelijk in een milliseconde. Zakaria en Ayad kunnen ook heel boos worden, maar bij Yassin is het het ergst.
'Wat doet hij hier?' Vraagt Yassin die zich in probeert te houden.
Jaouad staat nog steeds op de zelfde plek.
Uit het niets slaat Ayad Jaouad.
'Ayad!' Roep ik geschrokken.
'Sorry maar na wat hij jou heeft aangedaan kan ik hem niet respecteren.' Zegt hij woedend.
'Geeft niet, ik heb dit verdiend.' Zegt Jaouad teleurgesteld en hij loopt weg.
'Kijk, ik weet dat jullie het niet leuk vinden dat ik met hem ben getrouwd, maar het is nou eenmaal gebeurd en ik doe dit voor papa. Ik zou het fijn vinden als jullie hem tenminste een kans geven. Als zelfs ik het hem misschien kan vergeven dan kunnen jullie dat ook. Doe dit alstjeblieft voor mij.' Leg ik hun uit. 'Onze taak was jouw beschermen en we hebben alle 3 gefaald. Vindt je het gek dat we boos zijn op hem.' Zegt Zakaria pissig.
'Jullie hebben niet gefaald. Ik ging boodschappen doen, weetje hoe klein de kan is dat er zoiets kan gebeuren? Natuurlijk
hadden jullie er niet aan gedacht dat er zoiets zou gebeuren. Het is jullie schuld niet.' Zeg ik.
'We zullen het proberen.' Zegt Zakaria.
Sorry voor het korte deeltje

Uitgehuwelijkt aan mijn verkrachterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu