çirkin kızın aşkı

Tecavüz

Yemekte tek kelime konuşmuyorduk.Bu kadar gergin bir yemek yiyeceğimizi tahmin etmiyordum.Özelliklede Can ne yemek yiyor,ne de benim suratıma bakıyordu.Ben iletişim kurmaya çalıştıkça, o konuyu kapatıyor,kısa cevaplar veriyordu.Bu durumdan oldukça rahatsız olmaya başlamıştım artık.Daha fazla tahammül edemeyecektim.Yeterince kendimi kötü hissediyordum.Bu kıyafetlerle kendimi yeterince kendimi küçük düşürmüştüm.Ben tam bir aptaldım.Ya bırak Can seni güzel bulsun ya da bulmasın ne fark eder?Kendini bu kadar küçük düşürmeye değer miydi?Resmen burda çocuğu ayartmaya çalışıyor,onun beni güzel bulması için elimden geleni yapmasamda,bu kıyafetler üzerimde olduğu sürece anlaşılan pek bir şey yapmama gerek yoktu.Bir an babamı düşündüm.O bu yaptığımı görseydi ne kadar utanırdı?Beni bin bir zorlukla okutmaya gönderen ailem,ders çalışmam gerekirken burada bir erkeğin evinde gecelikle oturup yemek yediğimi görse nolurdu acaba. Benim o sürtük kızlardan ne farkım kalmıştı? O aptal Gizem'den ne farkım vardı? Herkesin beni güzel bulması gerekli miydi?Özellikle de Can gibi gaddar bir insanın beni güzel bulması ne kadar önemliydi?Dış güzelliğe önem veren bir erkek beni ne kadar mutlu edebilirdi ki?Bana yaptıklarını hiçbir şekilde unutmamıştım.Şu an benim yaptığım ise tam bir rezillikti.Ben sadece kendimi küçük düşürüyordum.Belki Can beni güzel ve dayanılmaz bulacaktı bugün ama ben kendime olan özsaygımı yitirecektim.Evet kendime olamn saygım.Çok zor kazandım ama kendime saygı duymasını öğrendim.Bir şeyleri istediğim vakit yapabilmem,azimli olmam kendime  saygımı da yerinde getirdi.Zayıflamam sadece dış görünüşümü  değil,kendimi sevmemi ve kendime olan saygımı da beraberinde getirmişti.Eğer istediğim zaman bir şeyi yapabiliyordum,başarılı olabiliyordum.Sadece istek ve azim önemli,gerisi kendiliğinden geliyordu.Eğer kendini sevmek istiyorsan,sevmediğin yönünü değiştir.Sevmediğin yönünü değiştirirken ki çabaların,sana özgüvenini ve saygını da getirecektir.Çok şey yaşadım.İnsanların alaycı bakışları,erkeklerin ve hatta kendi hem cinslerimin bile benimle alay edişleri kulağımda çınlıyordu.Ailem bile bana acımaya başlamıştı.Ben bu durumda ya ömür boyu bunları çekecektim ya da değişecektim.Değişim aşamam o kadar kolay olmadı.O masum görünen bir dilim pizzaya hayır demem,insanlar uyurken benim sabahları spor yapmam ama her şeye rağmen bunları yapabiliyor olmak bana mükemmel bir  özgüven kazandırdı.Bir dilim pizzaya hayır demek belki küçük bir şey gibi  görünsede o pizzaya hayır diyebildiğim için kendimle gurur duymamı sağladı.Ufacık şeyler zincir halkası oluşturarak,özgüven yaratacak büyük bir olaylar halkasına dönüştü.Şu an hala önümde uzun bir yol vardı ama şimdiye kadar olan şeyleri başarmıştım.Bunu da başaracaktım.Daha da kilo verecektim.Ayrıca Can'ın beni güzel bulması artık umurumda değildi çünkü ben kendimi güzel buluyordum.Onun gibi daha büyüyememiş karakter yoksunu insanlar beni güzel bulsa nolur bulmasa nolur?

İç konuşmam ve kendimle hesaplaşmam bittikten sonra Can'a dönerek:

-Eğer yemeğini yemiyceksen kaldırayım.

Can sürekli olarak karıştırdığı çorbasından dönüp,bana bakarak:

-Pek canım istemiyor ama senin yemen lazım.İlaçlarını içmen gerekiyor.

-Benim de pek canım istemiyor.

-İlaçların için yemen gerekiyor yoksa yine hastalanırsın.

-Bir şey olmaz ya.Ben iyiyim gerçekten.Hem birazdan yurda dönmeyi düşünüyorum.

-Saçmalama.Zaten bin tane yalanla izin aldık.Hem dönüp napacaksın?

-Burda napıcam?

-Nilgün ev ortamında daha iyi olursun,yurtta o kızların gürültüsünü hasta hasta çekme diye geldin buraya.

-Ben iyiyim.Ayrıca gürültüyü çekmeyim diye geldim ama burası da çok sessiz,sıkıldım.Geldiğimden beri doğru düzgün konuşmuyorsun.

-İyi değilsin.Serumun etkisi geçince kötüleşebilirsin bu yüzden ilaçlarını içmen gerekiyor.İlaçlarını içebilmen içinde yemeğini yemen gerekiyor diyerek çorbamı önüme doğru itti.