Djemt E Varrezave

15

-Nuk jam i semure mendor!!!!! Me lini te qete.

-Archer me degjo bir, sigurisht qe nuk ke probleme mendore por ti ke ndryshuar shume. Me psikologun eshte thjesht nje terapi nepermjet bisedes.Provoje njehere dhe jemi te sigurte qe do te te ndihmoje. Ilacet e doktorit si ke pire fare. -nuk zihesha kurre me prinderit. Shiko se si kemi perfunduar.

-Bir shikoje veten.E ke pare sesi je bere? Ti nuk je Archeri yne.

-Pusho!!!- bertita, dhe lotet binin ne faqen e saj.

Mbylla deren e dhomes me force dhe degjoja mamin teksa qante nga ana tjeter e deres.

Me tha te shikoja veten.
U largova nga dera dhe dola perballe pasqyres.

Ai nuk isha une. Faqet me ishin dobesuar saqe nofulla me dukej sikur po me cante lakuren.

Ngrita bluzen dhe muskujt e barkut qe mu deshen vite ti krijoja nuk ishin dhe aq perfekt.

Bluzat me rrinin me te gjera te krahet, pantallonat nuk me mberthenin me belin sic duhej.

Nuk mund te duroja me.
Shkova ne banjo.

Shpelava njeher fytyren te qetesohesha dhe frymemarrja po me zbute paksa.

Syte e kuqe flake nga qindra te qara.

-Kush eshte ky? -pyes teksa shoh veten ne ate pasqyre, kur me perpara , duhej te isha aq i lumtur por tani jam shume i ftohte.

Bera gati canten e shkolles dhe sapo do te fusja stilolapsat, ne toke me ra prehesja e lapsave.

Metalike, e shndritshme.
E mora ne dore dhe po e luaja rreth gishtave.

E mprehte.

Jo, jo Archer ti nuk mund ta besh kete. Ti nuk je depresiv, ti nuk e lendon veten.

Akoma e shihja dhe sa shihja ate me kujtoheshin imazhet e Lexit.

Mu kujtua ajo nate. Cdo detaj. Mu kujtua cdo gje.

E shkula nga vidat e vogla. Mora prehesen dhe e ngjita me lekuren.

"TE HARROSH".

Mbase mund te harroja.Me rridhnin lote dhe mezi shihja gjakun tim.

Gjakun tim.

Nje prerje, dy prerje, tre.

Boll.

-Mjafton Archer. Boll me.- ishte zeri i saj.

Zeri i Lexit.Ne koken time.

-Bollll!!! U cmendaaaa. Mos fol me. Ti me cmend....ik...ik nga mendja ime.- nuk e degjova me.

Jo me.
Iku.

Dhe ashtu strukur ne nje cep te dhomes e hodha dhe prehesen.

-----------

Ra alarmi ne mengjes dhe pasi piva nje leng portokalli u nisa per ne shkolle.

Cdo gje ishte kaq pa gjalleri.

Asgje nuk ishte keshtu qe kur ajo feste e mallkuar na hodhi cdo gje permbys.

Ishte kohe me diell sot por vesha bluze me menge te gjata. Dihet pse.

Hipa ne autobusin e shkolles dhe u ula ne nje vend aty nga fundi.

Pjesa tjeter e nxenesve si gjithmon e ndare me grupe ku secili ndan interesin e vet.

Degjoja moshataret e mi qe benin shaka dhe buzeqeshnin.

Ashtu isha dhe une.
-----

Korridoret me njerez te shtirur, te pashpirt, te etur per para, droge, popullaritet dhe synime te pavlera e te pafytyre.
Shkaterrimtare, vrases te viteve me te bukura te gjimnazit.

Sa hy ne shkolle te gjithe me shohin te shokuar qe prej javes se kaluar sepse ne nuk ishim me 4.

Kater djemte me te famshem nuk jane me kater. Ata mbeten tre.

Damoni, Reksi dhe Nicholai ishin mbledhur ne cep te nje dollapi dhe me shihnin teksa une shkoja ne klase.

E tere shkolla nuk thoshte as edhe nje fjale. Ishin surprizuar dhe nga pamja ime.

Hyra i pari ne klase dhe hapa librin e astronomise.

Teksa te prisja zilen te binte vendosa te lexoja librin. Fundja lenda ime e preferuar sepse jane yjet.

Zilja ra dhe nxenesit po futeshim ne klase.

Vajzat nuk me shihnin me ne ate syrin qe benin gjithmone.

Reksi ulet ne tavolinen pas meje dhe kur kaloi anash hoqi canten dhe 'gjasme' pa dashur e perplasi ne shpatullen time.

Nuk bera ze.

Isha shume i lodhur per tu marre me te. Kam ngecur.

Realiteti ta shpif.

Nuk e di pse mendoj se nuk kam per tia dale ne kete rruge ku hyra.