Chapter Four

6 0 0
                                    

Since tapos ko nang kainin yung lasagna ko, aakyat na sana ako kaso bigla naman akong tinawag ni kuya. Ano na naman kayang kelangan neto!? Pero di bale na lang, mas ok naman na siya yung tumawag sakin kesa yung si Sebastian ba yun? Ewan basta yun. Lumingon agad ako para tanungin kung bakit niya ko tinawag.

"Pwede ba tayong mag-usap saglit? Importante lang. Dun tayo sa may sala." Sabi niya at dumeretso na sa sala without letting me answer.

Sumunod na lang ako since importente naman daw kase. Nang nakarating na kami sa sala, umupo agad ako dun sa sofa at nagpaka-komportable sa malambot na upuang iyon. I was busy snuggling the sofa when Sebastian came in the room and sat at the sofa opposite to me. I quickly stopped and started glaring at him. Mainit talaga dugo ko dito sa taong to eh! Alam mo yung kahit wala naman siyang ginagawa, basta malapit lang siya sakin ng less than 1feet bigla na lang kumukulo yung dugo ko. Ang ikinagulat ko lang ngayon, hindi siya nagsasalita at parang hinihintay niya lang talagang magsalita si kuya. Ganun ba ka-importante yung pag-uusapan namin? Na-curious tuloy ako bigla. Inalis ko na yung tingin ko sa kanya tapos lumingon ako sa direksyon ni kuya para tanongin kung ano nga bang pag-uusapan namin. He's currently placing the albums we used a while ago off the couch.

"Teka ano ba talaga kasi yung pag-uusapan natin?"

Pagkatapos ilagay ni kuya yung huling album sa shelf, pumunta siya dun sa upuan sa tapat nung table sa gitna namin ni Sebastian.

"Okay! So kaya ko kayo pinatawag dito ngayon..." Sabi niya habang lumingon sa direksyon ko.

"Well Yuka since you finally got out of your room, I decided that you should now continue your studies-"

"W-WHAT!?" I said interrupting him.

"Alam na to ni daddy. And he'll enroll you before June. You'll be on your 9th grade. I'm sure you're smart enough to skip some years am I right?"

"U-uh yes. But w-why so soon? Kalalabas ko lang ng room ko! Ang hirap mag-adjust bigla."

"I know, I know. Pero kung mags-skip tayo ng panibago pang year, baka mahirapan ka niyan. Don't worry much though you still have 4 months left before school."

I sighed in defeat. Maybe tama nga si kuya, mahihirapan lang ako kung mag-skip pa ko ng isa pang year. Besides, I pretty much miss studying y'know. Pero I really hate it when someone bothers me. Oh you know, those friggin' bullies tch. Anyways sa ibang bansa ako nag-aral before and there are those bullies that always give me a bad day. Hopefully walang ganun sa Philippines.

"Fine... Pero I need someone who can assist me there. I don't want the past to repeat itself. Anyways saan nga ba ko mag-aaral?" Sabi ko, defeated. He gave me a victorious smile.

"Don't worry lil sis! Since doon din nag-aaral si Sebastian at ka-grade level mo naman siya, siya na ang bahalang mag-assist sayo."

Napatayo naman agad ako sa kina-uupuan ko.

"Teka ano!? Bakit naman siya pa? Hindi ba pwedeng ikaw na lang?"

"Hindi ako pwede since hindi ako nag-aaral sa school niyo. At tsaka I'm sure mapagkakatiwalaan naman si Sebastian." Sabi ni kuya habang nakangiting lumingon kay Sebastian. While Sebastian looked at him, his mouth open agape.

Ok... Ayos naman saking umattend ng
school pero being with that guy? No fuckin way dude! Never in my entire life will I spend a whole school year with him.

"Pero kuya I'm meron namang ibang tao diyan na pwede akong tulungan diba? I mean m-" I was suddenly cut by him.

"Listen Yuka, oo meron namang iba pang pwedeng tumulong sayo dun-"

What If?Where stories live. Discover now