Strijd der wolven [Dutch/Nederlands]✔️

Hoofdstuk 20

'Ga weg!' mompel ik in mijn kussen, waarvan mijn kussensloop die kletsnat is geworden.
'River, we moeten zo trainen. Ik heb al een paar dagen uitstel voor je aangevraagd. Ik weet dat je het moeilijk vind maar ...,'
'Dan weet je genoeg,' Ik houd me stil, alsof ik slaap. Voetstappen horend komt er iemand dichterbij.

'Hey,' hoor ik Winstons stem zeggen. Ik zie hem voor me, op de dag dat ik slapeloos was, en hij naar me toe kwam om me te troosten. Als een soort grote broer. Voetstappen naar buiten. Ik draai me om, naar lucht happend. Twee paar gelige ogen kijken me aan.
'Wat is er nou, River. Vertel het me!'
'Nee, nee en nog eens nee!' Mijn ogen branden door de ingehouden tranen die ik probeer tegen te houden voordat ze kronkelend een weg langs mijn gezicht banen.
'River, ik weet dat iets dwars zit, dus asjeblieft,' Hij kijkt me smekend aan. Dan barst ik in tranen uit. 'Kom maar,' hij trekt me dichter naar zich toe, en houdt me voorzichtig vast.
----------------------------------------------

'Links, rechts, links, rechts,'  De Alpha leert ons vecht technieken, die we, volgens hem, hard nodig zullen hebben als we zo doorgaan.
Lekker positief....

Hij komt verkeerd neer en kijkt me met toegeknepen ogen aan. Iets in zijn ogen verraden dat hij  geïnteresseerd is in de bewegingen waarmee ik hem ontwijk. Snel sta ik op en wend mijn gezicht af. Een lok strijk ik ongemakkelijk langs mijn oor.

-Collin, Collin!- Thalassa huilt jammerlijk in mijn hoofd. Ook zie ik dat HIJ, zijn naam vermijdend, een stuk prikkelbaarder is dan normaal. Of het ligt gewoon aan mij?
'Jij daar,' Hij wijst naar mij. 'Waarom heb je geen partner gevonden?' Ik sta aan de grond genageld. Toch laat ik geen seconde mijn monotone blik door zijn aanwezigheid veranderen. Ik haal uiteindelijk mijn schouders op. -Ga met hem!-
-Thalassa, hij verdient iemand anders. Een toekomstige Luna. Iemand die die taak WEL kan. Ik ben anders, ik moet bij onze pack blijven, bij onze Alpha-

Ik denk terug aan een paar dagen terug.
'Ik heb elke dag een andere en heb geen zin om er verder op in te gaan, Mr. Smartass. Nu jij,'

Hoe voelde ik me op dat moment? Ongemakkelijk. Het is moeilijk om iemand, naast Winston, te hebben waar ik echt om geef. De band was zo strak dat ik geen lucht kreeg, als een steen zinkend naar de bodem.
Hij is de meest attente, aardige jongen ooit, maar ik verdien hem niet.

'Kom hier,' zegt hij met een botte Alpha stem . Veel leerlingen kijken op, zich afvragend wat hier speelt.
Ik recht mijn schouders en loop langzaam, stap voor stap, naar hem toe.
Déjà vu?
-----------------------------------------

Ik vind het de laatste tijd moeilijk om te schrijven. Daarom duurt het zo lang :S

Mn mededeling gelezen?
Xx StoryWriterLarissa

Deel,commend en like! Vergeten jullie de Q&A vragen niet?