Kalbimle beraber zihnimin gelecekle konuşmalarını dinliyorum. Sesin biri benim diğeri senin , hâlâ anlamış değilim zihnim senin sesini nasıl taklit ediyor. Buna "inanmak istiyorum " demiyorum , inanıyorum artık çünkü bir parçamsın.
Konuşmalarıda dikkat çekici dinlememek elde değil bildiğin planlıyor , düzenliyor , o günün gelmesi için dua ediyorlar.
Kalbimin atış hızı artarken zihnimdeki sesin yavaşlatmak için sesleniyor. O yumuşak tondaki ses içimi yumuşatırken kara düşünceler dahil olunca kayboldu.
Dayanamayıp ağlayan gözlerim , bana sinirlenen kalbim , sitem eden dudaklarım ve çığlık çığlığa kulaklarım beynimi yoruyor.
Zihnim artık yorgunluktan göz kapaklarımı kapatırken dudaklarım son kez ismini ve "sen benim tek PARÇAMSIN " dediğini duydum ve uykuya daldım. Sessizliğe karıştım , sesine özlem duydum karanlığa koştum .
Parçam olduğunu son damlasına kadar duydum.
