pagtapos ng program, uuwi na agad ako.. wala naman palang silbi yung pagpeperform ko kanina.. wala naman yung kamay na gustong gusto kong makitang pumalakpak sakin..
lagi na lang ganun..
lagi na lang syang wala.
nakakapagod nang umasa, nakakapagod ng maghintay kung kelan ba niya ako susuportahan.
lagi na lang gento.
"ang haba na ng nguso mo kakasimangot."
huh ?
Kobe?
"bakit nagmumukmok ka dito sa backstage?"
"ahmm.. wala, napagod lang ako sa pagdedeclame."
hayy.. eto na naman tong lalaking to. nandito na naman siya lagi tuwing kelangan ko ng magcocomfort sakin..
sila utol kasi eh nasa unahan, nanonood pa ng program.,
"disappointed ka na naman sa mama mo no ? "
"huh ? ahmm.. mejo. okay lang yun.. sanay na ako.,"
umupo din si kobe dito sa tabi ko.. >.< awkward !!
"ahmm.. kobe.."
"tumingin lang siya sakin.
whews. kaka kaba naman itey.
"sorry sa nangyari satin ha.. sorry kung.. alam mo na.. sabi mo nga, ramdam na ramdam mong.. --"
"--wala kang nararamdaman sakin? oo nga eh.."
aww. hanubayan.
"kaya nga sorry eh.."
"yaan mo na yun.. bata pa naman tayo.."
wow. yey. atleast okay na kami ^___^
BINABASA MO ANG
VOiCE OF TRUTH
Roman pour Adolescentsisang kwentong sumasalamin sa storya ng bawat teenager. babae, lalaki, mabait at kontrabida.. lahat makakarelate!! Please read. and never forget to vote ((=
