Chapter 13

37 2 0
                                    

Here I am once again, walking in the hallways like a zombie at siyempre, all eyes were on me. Di na naman ako nakatulog. Pang dalawang araw ko na to, laki-laki na ng eye bags ko.

This is not good, eye bags are never good on anyone, kaya nga may tinatawag tayong “beauty sleep” diba? Para paggising, maganda, kung sa isda pa...fresh!

Anyway, today I am anything but “fresh”. Eh pano ako magiging fresh kung half na sa pagmumukha ko ay eye bags? And I tell you, I am not exaggerating! Ganoon na talaga ako ka haggard!

“Jeelly!” I hear the LG call out and from the tone of their voices; I could picture smiles on their faces... therefore good mood sila. Mabuti pa sila 

“oi” I replied facing them and the moment I did, they stopped at parang nashock na nandidiri na ewan.  First time kong nakakita ng ganoong reaction from them at pareho pa talaga silang lahat ng expression, as in parang cinopy paste.

“pak sheck... Jeelly anong nangyari sayo?!” Tep was able to blurt out after few seconds of silence.

Aray ha, so ang reaction na yun ay para sakin? Yung nashock na nandidiring ewan? Wow ha, medjo insulto. Medjo tagos sa heart. Medjo OUCH...

“wow guys ha, parang nakakita lang kayo ng multo ha?”

“parang naman talaga...”  sagot naman ni Ayka.

Aray...

Medjo, straight to the point?

#NO #FRIEND   T.T

Sabi ko kasi sa inyo diba, di ako nag-exaggerate  when I said one half na sa pagmumuka ko ay na consume na sa walang hiyang eyebags!

“and I call you friends? Maka-alis nanga” sabi ko and acted as if mag wa-walk out na... pero siyempre di ko yun gagawin, gusto ko lang makonsensya sila at magpalambing ng kaunti hehe.

“haha joke lang.” Sabay nilang sabi na naka-grin.

“haha joke lang.” Ay imitated with an annoying voice.

“What’s the problem na naman  Jeelly? Do you wanna share? Para naman mabawas bawasan naman depression mo jan.” Sabi ni Angie.

“You know, it’s the same old unsolvable problem pero I’d rather not say much more details, madedepress lang ako lalo...”  hindi ko naman talaga sasabihin sa kanila. No way am I telling them na ma babankrupt hotel namin. Barkada ko sila pero, there are just things that are needed to be kept private and this thing comes at number one.

“So, are you getting married naba talaga kay papa Ethan?” Eryll

 “Never! Magagawan ko rin to ng paraan, tiwala lang.” Actually, may paraan na akong na-isip pero my plans won’t work without the cooperation of boy-basted. So asan naba yung walang hiya?

napasulyap ako sa kung saan hoping to find boy-basted. Pero wala eh...

nawawala talaga ang mokong pagkailangan, at palagi naman nangjan kapag hindi... hahay, life.

“Sayang, bagay panama kayo.”

“yuck! Wag ka ngang ganyan Tep, nakakadiri!” I said shivering. Eew lang talaga! Hindi kami bagay ng walang hiyang yun noh, I mean... I’m way out of his league. Nyak lang! Hehehe. Pero honestly, di kami bagay tao ako at siya... hayop!  hehehe XD

“Ayaw niya kay Ethan kasi si papa Kyle gusto niya.”

“isa ka pa Eryll. Ano ba yang pinagsasabi niyo? Puros kalandian. Hoy una muna ang aral bago bega, Tsk.”

“eseh, kung makapagsalita ha kala mo di bigaun?” Ayka

“di naman talaga... slight lang” I joked amidst my frustrations at tumawa din naman sila at kahit papaano ay medjo nawala stress ko. Maaasahan ko talaga ang LG, kahit na medjo hindi sila supportive at medjo masakit kung makapagsalita at medjo magaling manginsulto at-

The Great PretenderTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon