Started With A Dare

Kabanata 17

Kabanata 17, I don't care

Keila

"Simula ngayon, I'm all yours, Babe. And you're all mine". Sabay halik niya sa aking pisngi. "I love you, Keila". Napapikit ako nang maramdaman ang hininga niya malapit sa aking pisngi.

"I love you too".

Hanggang ngayon ay nangingiti parin ako na parang baliw kapag umuulit ulit sa aking pandinig ang mga sinabi niya nang gabing iyon.

Isang linggo na rin. Aaw araw ay sabay kaming kumain. Hindi na rin ako nagpapa-hatid at sundo sa driver namin dahil si Niall na mismo ang gumagawa nun. Sinusundo niya ako kapag umaga at hinahatid rin naman tuwing umian na.

"Ano na? Ano nang mayroon sa inyo ni Niall at ang sweet sweet niyong tingnan?". Makulit na tanong sa akin ni Mica. Kanina pa niya ako tinatanong pero ano namang maisasagot ko?

Napabuntong hininga ako, pero hindi parin matanggal sa labi ang ngiti. Parang may mga paru-paro sa aking tiyan kapag naaalala ko siya.

"Hindi ko alam... pero masaya kami. Masaya kami as long as we're together. Bahala na! Parang kami na rin naman, eh". Tanging sambit ko.

Araw ngayon ng Sabado at nandito ako sa bahay nila Mica, dito na rin ako matutulog tutal ay wala namang pasok bukas. Binaling ko ulit ang ataensyon ko sa librong binabasa pero ang isip ko naman ay nasa kanya lamang. Kamusta na kaya siya sa tabaho niya?

"Mahirap yan, Keila! Parang kayo, pero walang formality? Baka mamaya, ikaw lang ang naga-assume niyan, ha!". Napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya.

"Hindi man siya nanligaw, Mica. Hindi ko man siya sinagot... inamin naman namin sa isa't isa that we love each other!".

Magsasalita pa sana ulit ako nang bigla na lang tumunog ang phone ko na nasa tabi ko lamang. Kinuha ko iti at binasa ang isang mensahe na galing kay Niall. Napangiti ako dahil rito.

'I miss you damn so much, Babe'

Iyon lang ang laman pero parang baliw na ako rito kung makatili. Ipinakita ko pa ito kay Mica na naka poker face lang sa akin dahil ang OA ko na daw masyado.

"Palibhasa kasi ay ikaw, walang love-life kaya bitter na bitter ka sa amin!". Sigaw ko sa mukha niya.

Kinabukasan ay maaga akong umuwi dahil plano ko sanang pumunta sa trabaho ni Niall. Naabutan ko sa kusina sina Mom and Dad na kumakain at hindi ko naman alam kung nasaan si Kuya.

"Good morning, Honey!". Bati sa akin ni Mom, si Dad naman ay inalok na akong kumain.

"Morning". Sambit ko habang umuupo. Naguusap sila patungkol sa business namin hanggang sa mapunta sa iba ang usapan.

"Oo nga pala, Keila". Napatingin ako kay Dad nang banggitin niya ang pangalan ko. "Next week na ang punta natin sa States". Kumunot ang noo ko. Ano namang gagaein nakin doon gayong kakasimula palang ng klase ko?

"Biglaan naman yata, Dad".

"Yeah. May malaking offer kasi sa amin and we can't lose it. We will staying there for good". Halos mabilaukan ako sa narinig.

What the heck? Did I heard ut right, we will be staying there for good? No way!

"Dad?". Tanong ko, baka sakaling mag-iba ang marinig ko. Baka iba lang ang pagkaka-intindi ko.

"Yes. You will continue your studies there in States kaya pwede ka nang hindi pumasok sa school. Pero kung gusto mi parin namang pumasok, you still can".

"But Dad! Ayoko pong sumama! Pwede naman pong kayo na lang ang pumuntang States, right? I can stay here!".

"Wala kang kasama rito, Keila". Sambit ni Mom. "Your Kuya will come with us so..." Napailing ako. "And we also need to train you, kayong dalawa ang magmamana ng business namin so you teo need to train".