Izmirde Bir Ayaz..

Ediz

Şok olmuş bir şekilde karşımda duran kadına bakıyordum.Ayaz'ın doğacak çocuğunun annesiyim demişti.Beynim söylenenleri algılamaya çalışırken Ayaz kadına sert bir sesle çıkıştı.

'Seni daha önce hiç görmedim.Çık git buradan!'

'Hatırlamayacağını biliyordum.Körkütük sarhoştun.Benim ise sarhoş olmama rağmen aklım yerindeydi.' dedi kadın alayla.

Ne düşüneceğimi,ne hissedeceğimi bilmiyordum.Tek bildiğim şey buradan gitmek zorunda olduğumdu.

Kadın yüzsüzce eve geçerken ben yukarı çıkıp kapımı kilitledim.Ayaz kadına bağırırken gittiğimi farketmemişti bile.

Hayatım son günlerde ne kadar iğrençti.Oysa ki İzmire gelmeden önce güzel bir başlangıç yapmak vardı aklımda.Mutlu olmak istemiştim.

Üzerime kot pantolon ve salaş bir bluz geçirip telefonumu ve cüzdanımı alarak odanın penceresinden atladım.Kendi evime gitmek istiyordum.Saat 12yi geçmişti ve sokaklar oldukça ıssızdı.Uzaklardan gelen bir uluma sesine karışıyordu ayak seslerim.

Eve girdiğimde kapımı kilitledim ve tüm pencerelerin kapalı olduğundan emin olduktan sonra telefonumu kapatarak kanepeye uzandım.

Eğer demin öğrendiğim şey gerçekse..Ayaz'ın bir çocuğu olacaktı.Hiçbir suçu olmayan masum bir bebek girecekti hayatına.Benden önce olduğu için kızmaya hakkım yoktu biliyordum.Ama hala kendimi genç bir kız gibi hissediyorken bir bebeğin sorumluluğunu alamazdım.Ayaz'ın hayatında olacaksam ona bu konuda destek olmam gerekecekti.Ama yapamazdım..

Aramızda baştan beri hiçbir şey olmamalıydı.Hep dost olarak kalmalıydık..

Karışık duygular içerisinde gözlerimi yumdum ve uykuya teslim oldum.

 - - - - 

Ertesi sabah kapımın yumruklanmasıyla gözlerimi zar zor açtım.Kolumdaki saate baktım.7'yi yirmi geçiyordu.Yattığım yerden hızla kalktığım için başım dönse de kapıya gidene kadar kendime geldim.

Karşımdaki tabiki de Ayazdı.Gözünün altındaki halkalar tüm gece uyumadığının birer kanıtıydı adeta.Saçları karman çormandı ve yemyeşil gözleri bana beklentiyle bakıyordu.

Girmesi için gerilediğimde kendini içeri attı.İkimiz de bir süre konuşmadık.

'Çocuk benden değil İzmir.O kadını ilk kez görüyorum sana yemin ederim.'

'7 ay önce İzmire gelmiştin Ayaz.' dedim tek kaşımı kaldırarak.

'Evet biliyorum ama..Ben..Bir şey yapmadım İzmir.Yapsam hatırlardım.'

'Sarhoşmuşsun işte.' dedim.Dolan gözlerime aldırmadan sesimi güçlü çıkarmaya çalışıyordum.

'İzmir yapma böyle yalvarıyorum.' 

'Aslında bu bebek olayı bir şeyi farketmemi sağladı Ayaz.Biz baştan beri arkadaş kalmalıymışız.'

Gözlerini açarak bana baktı. 

'Ne diyorsun sen Allah aşkına?'

'Ben yapamam Ayaz.Bir bebeğin olacak.Yani gerçekten babası sensen..Bunu düşünemiyorum bile..Özür dilerim ama biraz ara vermeye ihtiyacım var.Lütfen..'

Bağırıp çağırmasını bekliyordum.Orayı burayı dağıtıp bensiz yapamayacağını söylemesini..Ama yaptığı tek şey 'Peki' diyerek ağır adımlarla çekip gitmek oldu.

O çıktıktan sonra tuttuğum gözyaşlarımın akmasına izin verdim.Bir süre yalnız kalmak bana iyi gelecekti bunu biliyordum..

Öğleden sonra kafa dağıtmak için biraz alışveriş yaptım.Sonrasında eve gitmek istemediğimden Mado'ya oturup bir şeyler içmeye karar verdim.Neredeyse tüm masalar doluydu.Bir tane boş masa bulup yerleştikten sonra sipariş almaya gelen garsona