Sen Benimsin (DefÖm)

27. Bölüm

Defneden

Ömer ile davet çıkışı eve gelmiştik. Odaya çıkıp üzerimi değiştirmeye başlamıştım. Kapıyı kilitlemeyi unuttuğum için odaya bir anda ömer girdi. Kapıyı kilitleyip uzerime doğru gelmeye başladı.

D: Sen İnsan mısın ya gerizekalı?!

Ö: Kes sesini! Sana bu evde ben ne istersem onun olacağını söylediğimi hatırlıyorum.

D: Bende sana.. senin kölen olmağımı söylemiştim!

Ömer bana daha da yaklaştı ve boynumu öpmeye başladı. Onu var gücümle itmeye çalıştım.

D: Ya bıraksana beni! Ömer bak kendinde değilsin sen!Bak çok içmişsin kendine gel ! Yapma!

Ö: Eh sıktın ama he ! Sadece altımda yatacaksın güzellik!

Çok sinirlenmiştim. Ondan kurtulup sert bir tokat attım. Yüzü kızarmıştı. Eliyle yüzünü tuttu.

D: Ben senin altına yatacak o**pulardan değilim!

Ömer bir anda saçımı çekmeye başlamıştı. Bende o sırada ağlıyordum.

Ö: Kızım varya sen yürek yemişsin! Seni öyle bir hale getireceğim ki aynalara bakamayacaksın!

Ve beni dövmeye başlamıştı..

Sabah

Her yerim mosmor olmuştu. Bu yaptığı adamlığa sığar mıydı?!

Ondan nefret ediyorum! Şerefsiz herif! Bir daha onla asla muhattap olmayacağım! Isterse beni öldürsün ama asla o pislik bana sahip olamayacak!

Artık ağlamaya dermanım kalmadı. Süzülen gözyaşlarım yaralarımı yakıyordu. Duvarın kenarına çökmüş küçük bir kız çocuğu gibiydim..

O sırada içeriye elindeki tepsiyle cenap girdi.

Cenap: Yenge ömer abi yemek yemeni söyledi..

D: Bana yenge demeyi kes!

Cenap: Ömer abi öyle dedi.. Hadi ye şunları yenge.

D: O abinin Allah belasını versin! Zıkkımın kökünü yerim! Git ona öyle ilet!

Cenap: Peki sen bilirsin..

Cenap gittikten 5 dk sonra ömer geldi. Kapıyı kilitleyip karşıma oturdu. Yüzüne bakmıyordum.

Ö: Ye şunları!

D: Yemiyorum lan! Zorla mı?

Ö: Evet zorla! Ye şunları hemen!

D: Ya ben seni anlamıyorum! Akşam davette seni öyle pamuk gibi görünce sevinmiştim. Eve gelince bana zorla sahip olmaya çalışman ve el kaldırman.. Sonra geçmiş karşıma yemek ye diyorsun! Canım acıyor! Anlıyor musun?

Oysa ne hayallerim vardı. Hah adı üzerinde hayal! Bizim masalımız anca mutsuz sonla biter! Adam hırsı yüzünden sevdiği kadını öldürür. Ve sonsuza kadar vicdan azabı çeker! Ama bizim masalımız mutsuz son değil... Mutsuz Sonsuz...

Ö: Çok içmiştim.. Nefsime yenik düştüm.. Özür dilerim.

D: Beni dövdüğün o geceyi asla unutmayacağım! Sende unutma!

Ömer'in yüzü bambaşka bir hal almıştı . Biraz pişmanlık, biraz öfke, biraz hırs ve biraz aşk.. Ama bu aşk berbat acı çeken bir aşk...