Sen Benimsin (DefÖm)

30. Bölüm

Ömer'den

Defneyle eve geldiğimizde beraber bahçeye çıktık. Aldığımız renkli lambaları astıktan sonra balıklarımızı yemeye başlamıştık.

D: Mm nefis olmuş..

Ö: Benim önceden gittiğim bir yer vardı. Ama öyle bir lezzetli yapıyorlar ki anlatamam.. Parmaklarını yersin.

D: Bu kadar övdüğüne göre beni bi ara götürürsün oraya..

Ö: Tabikide götürürüm..

Yemeğimizi yedikten sonra çimenlerin üzerine oturduk. Kafasını omzuma yasladığında saçlarından yayılan mis gibi kokusunu içime çektim. Onu sevdiğimi söylemiştim. Lakin o zaman defne sarhoştu. Şimdi yüzüne söyleyecektim.

D: Iyi ki seni tanımışım..

Ö: Iyi ki canım..

D: Seni seviyorum ömer.

Ö: Ben..

Lafımı bitiremeden bir kurşun sesi duyuldu.. Elimi defnenin belinden çektiğimde elimin kan olduğunu görünce şaşırmıştım.

Ö: Defne!

Defne bir anda yere yığıldı. Arkama baktığımda silahlı bir adamın kaçtığını gördüm. O şimdi umrumda değil.

Zar zor konuşmaya çalışıyordu defne.

D: Ömer-im bana söz ver. Beni vuranı bulmak için kendini tehlikeye atmayacaksın..

Ö: Onu bi bulayım varya belasını seveceğim!

Ambulansı aradıktan sonra 20 dk sonra siren sesleri duyulmuştu. Görevliler defneyi sedyeye alıp ambulansa bindirdikten sonra bende hemen defnenin yanına oturdum.
Yolda giderken defnenin hocasını aradım.

Ö: Alo..

Rüzgar: Buyrun kimsiniz?

Ö: Ben defnenin sevgilisiyim de.. Defne vuruldu.

Rüzgar: NE! Tam olarak neresinden vuruldu?

Ö: Sırtından..

Rüzgar: Tamam biz hemen hazırlanıyoruz..

Hastaneye vardığımızda doktorlar karşıladı. Bir kız ağlayarak defnenin yanına geldi.

Buket: Defne sana ne oldu böyle? Kim yaptı bunu sana kuzum? Hep biz beraber hastaları ameliyat ederdik.. Şimdi ben seni mi ameliyat edeceğim?

Rüzgâr: Buket işimizi zorlaştırma...

Doktor bana döndü.

Ö: Ne gerekiyorsa yapın. Paraysa para.. Yeter ki defnemi bana geri verin.

Ruzgar: Merak etme..

Doktor gittikten sonra gözüm kararmıştı. Duvara tutundum.

Içeride sevdiğim kadın ölüm kalım savaşı veriyordu. Bu zamana kadar hiç ağlamamıştım. Ama ilk defa gözyaşı dökmüştüm. Cebimden telefonumu çıkarıp celâli aradım.

Ö: Alo Celal, cenap ile ***** hastanesine hemen gelin!

Telefonu kapattıktan 15dk sonra ikisi geldi.

Celal: Abi ne oldu? Yenge nerede?

Ö: İçeride...

Celal: Ne oldu ki ona?

Ö: Celal bana o adamı bulun!

Cenap: Merak etme abi bulacağız..

Ö: Eğer o iti bulamazsanız her yeri kan gölüne çeviririm!