Karmaşık Duygular

Mümkün kılınabilirdi

Akışına bırakmak gerekiyormuş bazen herşeyi,evet bu gece neye yakıyoruz arkadaşlar ?

Defolup yapayanlız bırakanlara mı,yoksa salak yerine konulanlara mı?

Ruhumuzun boşluğu dolmaz,kalbimiz delindi bi kere kan kaybından da olmasa, benim

nazarımda ruhsuzluktan ölücez.

Güzel dediğimiz ne varsa bitti.Güvendiğimiz kim varsa gitti,hayyalerimizin altında kalmak bu olsa gerek.

Kalbimiz sancılanıyor, oysaki en güzel biz severdik sanıyorduk,ama kalbinde sen yoksan nafile dünyaları da versen,

yollarına herşeyi de sersen sevgin onun ilgi alanına girmeye yetmiyormuş.

Sevmeyin arkadaşlar,çok sevince gidiyorlar hakikaten de gidiyorlar.Çok değer verince,sürekli el üstünde tutunca,

durmadan istediği sözleri söyleyince,hemde karşılık beklemeden,gidiyorlar...

Oysaki baban yerine koymuştun,hata yapmışız işte,babasını seçemeyen insanlar aşk hayatının mı sevdiği

kişinin mi adam akkılı olacağını sanıyor.

Çok yazık...

Çok yanılmışız,hayallerimiz bu kadar ucuz olmamalıydı,yada bu kadar ucuzlaştırmamalıydık.

Yanlış seçimler yaparak,hayallerinin ellerinin arasından kayıp gittiğini izlemek ne zormuş,oysaki kaybedeceğini

bilmene rağmen,göz göre göre iplerini boynuna dolamışsın.

En acısıda buymuşya hayallerinle süslemişsin sen onu,sadece süslemişsin işte...

Herşey başladığı gibi bitti,herşey tamda olması gerektiği gibi kıritik,çünkü ben artık stabil yaşama ayak uyduramıyorum,

acılarım buna engel oluyor,dedimya güzel dediğimiz ne varsa sonu çöp torbası.

Başkalarıda geldi gitti,silindi isimleri,evet senden iyi olmasın hepsi sevdi beni.Başkalaştın bende bi kere.

Kalbimin deniz kenarı,ruhumun sevinçli çocuğu,mutluluk denince gözlerinde kaybolduğum,bak bu gecede bitti.

Saat dört yoksun,saat beş yoksun,altı,yedi,ertesi gün daha ertesi gün ve belki kimbilir hiçbirzaman...

Ne olur gitme.sen bu dünyada bana her sabah yeniden sunulan ikinci bir şansın.

Evet oluru vardı,olabilirdik de,ama o olmasını istemedi.O,benim onu sevmemi bile istemedi,bütün imkansızlıklar,mümkün

kılınabilirdi,keşke demekten nefret ediyorum ama keşke mümkün kılınsaydı.

Ne demiş Nazımolmak;

''Olmayacak''tam bir vazgeçiş kelimesi,''Olmadı''emek yüklü...

Keşkeyi bide Dostoyevski şöyle tanımlamış,

''yaşanması mümkünken,yaşayamadığın mutluluklar.''

Bizde mümkün olan herşey yakıldı,artık küllerimizden doğulur mu bilmiyorum...